Organizatorzy XIII edycji Kongresu Polskiego Towarzystwa Lipidologicznego zapraszają wszystkich zainteresowanych 15-17 grudnia do DoubleTree by Hilton w Łodzi. Liczba miejsc stacjonarnych jest ograniczona, dlatego warto zarejestrować się jak najszybciej. W poprzedniej edycji wzięło udział prawie 200 osób i ponad 2500 uczestników online.

Tegoroczny Kongres ma wyjątkowy program, w trakcie którego po raz pierwszy zostaną zaprezentowane:

1. #Rekomendacje PTK/PTL dotyczące diagnostyki i postępowania z podwyższonym stężeniem Lp(a) (2024). 
2. Rekomendacje leczenia zaburzeń lipidowych z zastosowaniem pitawastatyny (2024).
3. Wytyczne (2024) Polskie Towarzystwo Diagnostyki Laboratoryjnej i Polskiego Towarzystwa Lipidologicznego dotyczące diagnostyki laboratoryjnej zaburzeń gospodarki lipidowej. W Kongresie weźmie udział najwybitniejszy ekspert z dziedziny diagnostyki laboratoryjnej na świecie, współtwórca równania Sampsona do oznaczania cholesterolu LDL, prof. Alan Remaley z NIH.  
4. Założenia pierwszych rekomendacji postępowania w chorobach rzadkich związanych z syntezą i metabolizmem cholesterolu (2024) wraz z przedstawieniem najrzadszych przypadków chorób rzadkich, która lekarze mogą spotkać w swojej praktyce, nierzadko nie zdając sobie z tego sprawy. 
5. Założenia nowych rekomendacji International Lipid Expert Panel dotyczących leczenia zaburzeń lipidowych z zastosowaniem natychmiastowej intensywnej terapii złożonej, które zostaną oficjalnie ogłoszone w roku 2024. 

– Jako neurolodzy od początku trwania pandemii COVID-19 zastanawialiśmy się, czy wirus SARS-CoV-2 wpływa na układ nerwowy, a jeżeli tak, to w jaki sposób. Gdy okazało się, że powikłania neurologiczne tej infekcji faktycznie występują u bardzo wielu pacjentów, zaczęliśmy analizować, czy wirus przedostaje się do układu nerwowego, a być może tylko jakaś jego część, i jaką drogą. Dziś nasze największe zainteresowanie, a także niepokój, budzą neurologiczne objawy post-COVID, czyli symptomy ze strony układu nerwowego, utrzymujące się przez wiele miesięcy po przebyciu infekcji wirusem SARS-CoV-2. Ponieważ dotyczą one znacznego odsetka pacjentów, wzmaga to nasze obawy o sytuację polskich pacjentów, potrzebujących pomocy neurologa. Dostęp do lekarzy tej specjalności obecnie jest trudny i konieczne jest podjęcie przez osoby decydujące o systemie opieki zdrowotnej w Polsce pilnych działań. Jako Polskie Towarzystwo Neurologiczne apelujemy o zwiększenie nakładów zarówno na rozwój kadry neurologicznej, jak i na diagnostykę i leczenie chorób układu nerwowego – mówi prof. dr hab. n. med. Alina Kułakowska z Kliniki Neurologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, prezes-elekt Polskiego Towarzystwa Neurologicznego.

Zgodnie z wynikami badania przeprowadzonego przez Europejską Akademię Neurologiczn, do ostrych neurologicznych zaburzeń w przebiegu COVID-19 należą m.in: encefalopatia, udar mózgu, bóle głowy, utrata węchu i zaburzenia ze strony nerwów obwodowych. Czynnikami ryzyka wystąpienia ostrych zaburzeń neurologicznych w przebiegu COVID-19 są: starszy wiek, płeć męska oraz wcześniejsze występowanie schorzeń neurologicznych. U pacjentów hospitalizowanych z powodu ciężkiego przebiegu COVID-19 pojawienie się ostrych zaburzeń neurologicznych wiąże się z prawie 6-krotnym wzrostem ryzyka zgonu podczas hospitalizacji. Pojawia się też pytanie – czy objawy neurologiczne znikają wraz z ustąpieniem infekcji, czy stają się problemem na dłużej?

Czy w Twoim gabinecie lub aptece można płacić zarówno gotówką, jak i bezgotówkowo? Niemal co trzeci Polak (29%) przyznał, że brakuje mu możliwości wyboru płatności bezgotówkowej w przychodniach. Prywatne gabinety stomatologiczne, lekarskie czy apteki to miejsca, gdzie klienci również oczekują możliwości wyboru metod płatności. Tym bardziej, że cenę za usługę stomatologiczną i medyczną czy koszt leków trudno z góry oszacować, co często wiąże się z koniecznością dodatkowych wypłat w bankomacie.

Kaszel i duszność to objawy, których przyczyna może być związana ze schorzeniami układu oddechowego. Jednym z nich jest przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), za rozwój której w aż 90% odpowiada palenie papierosów. POChP rozpoznawana jest u coraz młodszych osób. Z okazji Światowego Dnia POChP „Kampania Płuca Polski” podejmuje działania informacyjne dla dalszego budowania wiedzy na temat profilaktyki choroby, a także jej diagnostyki i leczenia.

Nawet co trzeci pacjent onkologiczny ma współistniejącą chorobę sercowo-naczyniową. W tej grupie chorych leczenie musi uwzględniać potencjalny wzajemny wpływ stosowanych jednoczasowo terapii na poszczególne układy organizmu. Konieczna jest profilaktyka powikłań leczenia onkologicznego związana m.in. z prewencją pojawienia się oraz wystąpieniem zaostrzeń schorzeń kardiologicznych. Zdaniem ekspertów właściwie stosowane leczenie przeciwkrzepliwe i odpowiedni panel szczepień ochronnych, w tym przeciw pneumokokom, to istotne filary terapii pacjentów kardioonkologicznych.

– Uważamy, że populacja pacjentów kardioonkologicznych w Polsce, podobnie jak w innych krajach zachodnich, będzie znacząco się zwiększać. Co więcej, według prognoz tempo przyrostu liczebności tej grupy chorych także będzie znaczące. Powoduje to konieczność zmiany paradygmatu postępowania w tej grupie pacjentów, na którą od kilku lat nie patrzymy już jak na niszową, ale istotną epidemiologicznie. Temu zagadnieniu poświęcane są nowe wytyczne naukowe i zalecenia ekspercie, które jako klinicyści – kardiolodzy, onkolodzy, ale także wszyscy inni członkowie personelu medycznego zaangażowani w opiekę nad pacjentem ze współistniejącymi schorzeniami onkologicznymi i kardiologicznymi sukcesywnie wdrażamy do codziennej praktyki klinicznej – mówi prof. Małgorzata Lelonek, kierownik Zakładu Kardiologii Nieinwazyjnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, past przewodnicząca Asocjacji Niewydolności Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, inicjatorka cyklu spotkań edukacyjnych poświęconych kardioonkologii.

W tym roku Rada Ekspertów Koalicji na rzecz Bezpieczeństwa Szpitali certyfikowała aż 108 placówek medycznych. Każda edycja certyfikacji szpitali dostarcza nowych danych dotyczących aktualnego poziomu bezpieczeństwa polskich placówek medycznych. Niestety niemal połowa placówek medycznych wskazała, że sprzęt bezpieczny stanowi mniej niż 50% całego posiadanego sprzętu, a 40% szpitali nie prowadzi oceny ryzyka narażenia na skażenia lekiem cytotoksycznym.

Wszystkie najważniejsze  dane, informacje i statystyki zostały opracowane i opublikowane w drugiej edycji raportu „Bezpieczny szpital to bezpieczny pacjent”, gdzie uwzględniono zarówno procedury szpitalne dotyczące bezpieczeństwa pracowników medycznych, wykorzystanie sprzętu bezpiecznego w szpitalach, procedury przygotowania leków cytotoksycznych oraz szkolenia dla pracowników medycznych.   

Ministerstwo Zdrowia wprowadziło zmiany w podstawowej opiece zdrowotnej (POZ). Od 1 listopada 2023 r. więcej pacjentów skorzysta z opieki koordynowanej. W diabetologii są to pacjenci ze stanem przedcukrzycowym, a w endokrynologii – z nadczynnością tarczycy. Powstał też nowy zakres opieki koordynowanej: diagnostyka i leczenie przewlekłej choroby nerek. W jego ramach pacjenci będą mieli dostęp do:

• kompleksowej porady,
• badania diagnostycznego UACR (wskaźnik albumina/kreatynina w moczu),
• konsultacji specjalistycznych,
• porad edukacyjnych,
• konsultacji dietetycznych.

Celem niniejszego artkułu jest spojrzenie na współczesne nazwy chorób okiem językoznawcy i filologa klasycznego zajmującego się badaniem łacińskiej i polskiej terminologii medycznej, mającego wieloletnie doświadczenie w nauczaniu medycznego języka łacińskiego i polskiego.

Analizując rozwój polskiej terminologii medycznej, można stwierdzić, że przy tworzeniu tego typu nazewnictwa, tak jak w większości terminologii specjalistycznych, kierowano się potrzebą nadawania nazw nowym zjawiskom wraz z ich odkrywaniem, a w przypadku medycyny przede wszystkim koniecznością porozumiewania się lekarza z pacjentem. Językiem medycyny przez wieki był język łaciński i wywarł on wielki wpływ na medyczną terminologię polską, pomimo tego że podejmowano próby całkowitego zastąpienia nazw łacińskich polskimi. Konsekwencją tego jest bardzo często występująca podwójna terminologia: rodzima i zapożyczona, obowiązująca powszechnie i zrozumiała wśród lekarzy na całym świecie.

Elektrokardiograficzna (EKG) próba wysiłkowa jest badaniem, w którym określa się wpływ wysiłku fizycznego na samopoczucie pacjenta oraz zapis EKG. Test wysiłkowy może być wykonany przy użyciu różnych protokołów obciążenia. W przypadku badań wykonywanych na bieżni najczęściej stosuje się protokół Bruce’a lub zmodyfikowany protokół Bruce’a (stosowany u chorych mniej sprawnych oraz we wczesnych testach po zawale serca). Próbę wysiłkową uznaje się za elektrokardiograficznie dodatnią, gdy wystąpią poziome lub skośne do dołu obniżenia odcinków ST ≥ 1 mm albo uniesienia odcinków ST ≥ 1 mm w odprowadzeniach, w których nie występują patologiczne załamki Q lub zespoły QS.