Hipoteza wpływu reakcji immunologicznych matki na tworzenie się struktur mózgowych płodu opiera się na zjawisku pojawienia się nowych, obcych antygenów we krwi matki w miarę rozwoju męskiego potomka w jej łonie. Mogą to być białka SMCY/H-Y, NLGN4Y (neuroligina), PCDH11Y (protokadheryna) płodów męskich. Okazało się, że miano przeciwciał anty-PCDH11Y było podobne w surowicach kobiecych i męskich, natomiast miano anty-NLGN4Y izoformy 1 było zdecydowanie wyższe u kobiet.

W porównaniu stężeń przeciwciał w poszczególnych grupach matek wykazano obecność znacząco wyższych stężeń przeciwciał anty-NLGN4Y w surowicy matek gejów, szczególnie tych, które urodziły wcześniej męskich potomków, w porównaniu do kontrolnych surowic matek synów heteroseksualnych i surowic pobranych od mężczyzn. Najwyższe miano anty-NLGN4Y (izoformy 1, tzn. większej cząsteczki męskiego płodowego białka mózgowego) wykryto u matek gejów mających starszych braci.