Diagnostyka radiologiczna chorób zapalnych płuc w praktyce lekarza rodzinnego

2019-03-06 Artykuł

Diagnostyka radiologiczna chorób zapalnych płuc w praktyce lekarza rodzinnego

Zapalenia płuc stanowią powszechny problem diagnostyczny, szczególnie w gabinecie lekarza rodzinnego. Stan zapalny w pęcherzykach płucnych rozwija się wskutek przedostania się do ich światła patogenów głównie pochodzenia bakteryjnego, co sprawia, że w konsekwencji toczącego się procesu zapalnego dochodzi do wystąpienia kaszlu, gorączki, dreszczy. Zdjęcie radiologiczne klatki piersiowej jest najczęściej wykonywaną procedurą obrazową w diagnostyce chorób płuc. Stanowi obligatoryjne badanie do rozpoczęcia diagnostyki, a także weryfikacji efektów leczenia schorzeń dolnych dróg oddechowych.

Zapalenie płuc jest często występującą, ostrą chorobą infekcyjną, która rozwija się w przypadku zaburzenia barier i mechanizmów ochronnych organizmu, co w konsekwencji sprzyja przedostaniu się patogenów do dolnych dróg oddechowych. Zapadalność szacuje się na ok. 1/1000 osób dorosłych rocznie. W Stanach Zjednoczonych jest to jedna z najczęstszych przyczyn hospitalizacji wśród osób dorosłych i pierwsza w populacji dziecięcej. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia w 2013 r. 120 mln dzieci zachorowało na choroby zapalne płuc, natomiast 1 milion z nich zmarło z tego powodu. W Polsce szacuje się, że zapalenie płuc może występować nawet u 300 tys. ludzi w ciągu roku. Analizując dane statystyczne pochodzące z Narodowego Funduszu Zdrowia z okresu 2012-2016, największa zachorowalność w przeliczeniu na 100 tys. mieszkańców kształtowała się na poziomie 82,4 przypadków w 2012 r., natomiast w 2016 r. wyniosła 60,7. Średnia śmiertelność dla Polski wzrosła w latach 2012–2016 z 6,81% do 8,69%, osiągając najwyższe wartości rzędu niemal 13% w województwie pomorskim oraz łódzkim.

Etiologia zapaleń płuc jest zróżnicowana w zależności od rodzaju patogenu, stąd podział na infekcje bakteryjne, wirusowe, grzybicze oraz pasożytnicze.