Choroby przenoszone drogą płciową stanowią poważny problem społeczny, a zakażenia układu moczowego należą do najczęstszych. W ich terapii niezbędne jest stosowanie antybiotyków. W obliczu narastającej oporności bakterii istotny jest wybór leku. Aby leczenie było skuteczne, musi być prowadzone zgodnie z aktualnymi standardami.

Wśród chorób układu moczowo-płciowego ważne miejsce zajmują choroby przenoszone drogą płciową oraz zakażenia układu moczowego. Choroby przenoszone drogą płciową ciągle stanowią problem, mimo że medycyna dysponuje coraz nowocześniejszymi i szybszymi metodami diagnostycznymi oraz skuteczną terapią. Łatwość rozpoznawania, skuteczne i szybkie leczeniezakażeń bakteryjnych przenoszonych drogą płciową powoduje, że pacjenci nie obawiają się ich, a nawet je lekceważą. Z tego samego powodu nie obawiają się kontaktów z przygodnymi partnerami, nie używają prezerwatyw. Wiele osób nie wie, że można zarazić się zarówno w czasie kontaktów waginalnych, jak i analnych czy oralnych. W konsekwencji rośnie liczba zachorowań oraz ich powikłań wpływających m.in. na zdrowie prokreacyjne. Sprzyja temu również fakt, że choroby te zwiększają wzajemnie ryzyko zakażenia i wielokrotnie ze sobą współistnieją. Ponad 30 drobnoustrojów wywołuje choroby przenoszone drogą płciową. Istotne znaczenie epidemiologiczne ma osiem, z których chlamydioza, rzeżączka, kiła i rzęsistkowica są wyleczalne – i to pojedynczą dawką leku. Pozostałe cztery wywołane przez wirusy HPV, HBV, HIV i HSV traktuje się jako niewyleczalne.