Raport pt. „Choroba Parkinsona – analiza kosztów ekonomicznych i społecznych” przygotowany przez Uczelnię Łazarskiego przedstawia dane umożliwiające ocenę opieki nad pacjentami  z chorobą Parkinsona w Polsce. Zawiera także wnioski i rekomendacje dotyczące ograniczenia społecznych konsekwencji choroby Parkinsona oraz racjonalizacji wydatków publicznych w obszarze neurologii i neurochirurgii, w ramach ambulatoryjnej opieki zdrowotnej, lecznictwa szpitalnego i rehabilitacji, które powinny być uwzględnione w polityce zdrowotnej państwa.  Opiekę medyczną nad osobami z chorobą Parkinsona w miejscu ich zamieszkania sprawują i koordynują lekarze POZ. Gdy zaistnieje konieczność dalszych badań i konsultacji specjalistycznych, leczenie jest prowadzone w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej w poradni neurologicznej. Chorzy mają też zapewniony dostęp do leczenia szpitalnego m.in. w oddziałach neurologii, chorób wewnętrznych oraz geriatrii.

Wg GUS w 2012 r. było w Polsce 80 oddziałów neurochirurgii , które dysponowały liczbą 2001 łóżek i przyjęło 75 tys. pacjentów oraz 291 oddziałów neurologii z 7956 łóżkami, które przeleczyły 310 tys. chorych. W 2013 r. odnotowano w systemie sprawozdawczym NFZ 3.074 hospitalizacji pacjentów z rozpoznaniem choroby Parkinsona, sfinansowanych w kwocie 21,6 mln zł.

W ramach leczenia szpitalnego na oddziale neurochirurgii dla chorych dostępne były procedury wszczepienia stymulatora struktur głębokich mózgu (DBS) oraz wymiany generatora do stymulacji struktur głębokich mózgu.

W 2013 r. najwięcej hospitalizacji w ramach rozpoznania G20 (choroba Parkinsona) w grupie A03 - Wszczepienie stymulatora struktur głębokich mózgu zostało zrealizowanych w województwach: mazowieckim (107), lubelskim  (24) i pomorskim (17). Najmniejsza ich liczba została rozliczona w województwie warmińsko-mazurskim i podlaskim (po 2). Hospitalizacje w tej grupie były możliwe w 11 województwach, w pięciu pozostałych pacjenci nie mają dostępu do tego świadczenia.

W 2012 r. liczba osób ubezpieczonych w ZUS, którym choć raz w ciągu roku wystawiono zaświadczenie lekarskie z tytułu choroby Parkinsona wyniosła 0,8 tys., a przeciętna absencja chorobowa skumulowana przypadająca na 1 osobę wyniosła 52,31 dni. Wśród osób ubezpieczonych w ZUS, którym wystawiono zaświadczenie lekarskie z tytułu choroby Parkinsona w 2012 r. 62,5% stanowili mężczyźni. Ponad 70,0% mężczyzn, którym wystawiono zaświadczenie z tytułu choroby Parkinsona to ubezpieczeni w wieku 50-64 lat, natomiast ponad 80,0% kobiet to ubezpieczone w wieku od 40 do 59 lat. W 2012 r. orzeczenia pierwszorazowe lekarzy orzeczników, w których ustalono uprawnienie do świadczenia rehabilitacyjnego otrzymało 81 352 osoby, w tym z tytułu choroby Parkinsona 30 osób. W 2012 r. lekarze orzecznicy ZUS wydali ogółem 44 465 orzeczeń pierwszorazowych ustalając niezdolność do pracy dla celów rentowych, w tym z powodu choroby Parkinsona 154.

NAJWAŻNIEJSZE REKOMENDACJE

Instytut Zarządzania w Ochronie Zdrowia Uczelni Łazarskiego na podstawie analiz statystycznych zaprezentowanych w niniejszym raporcie rekomenduje rozwiązania systemowe, dotyczące optymalnego finansowania leczenia pacjentów z chorobą Parkinsona:

1. Opracowanie przez Ministra Zdrowia, we współpracy z lekarzami i ekspertami ochrony zdrowia, długofalowej strategii pod nazwą „Kompleksowa diagnostyka, leczenie i rehabilitacja pacjentów z chorobą Parkinsona w Polsce”. Powinna być ona nowym narzędziem kształtowania i realizacji polityki zdrowotnej państwa w zakresie opieki nad pacjentami z chorobą Parkinsona. W strategii powinny być określone cele i przewidywane korzyści zdrowotne, w szczególności: zapewnienie równego dostępu do świadczeń i wyznaczenie optymalnego modelu standardowej terapii.

2. Wprowadzenie nowego typu świadczenia: kompleksowa ambulatoryjna opieka specjalistyczna nad pacjentem z chorobą Parkinsona (KAOS-ChP), wzorem już funkcjonujących rozwiązań, jak np. w leczeniu cukrzycy. Nowe świadczenie zapewni kompleksową diagnostykę i leczenie pacjentów w ramach poradni specjalistycznych. Poprawi także dostępność do opieki specjalistycznej dla pacjentów z chorobą Parkinsona. Rozwiązanie to może znacząco zmniejszyć wydatki NFZ w rodzaju lecznictwo szpitalne, związane z hospitalizacją pacjentów.

3. Stworzenie modelu kompleksowej rehabilitacji pacjentów z chorobą Parkinsona, która poprawi jakość leczenia oraz znacząco zmniejszy wydatki NFZ związane z hospitalizacją pacjentów.

4. Opracowanie ,,mapy potrzeb zdrowotnych w zakresie leczenia zabiegowego choroby Parkinsona”, przy uwzględnieniu zróżnicowania w zakresie wskaźników epidemiologicznych w poszczególnych regionach.