Zapalenie ucha środkowego można podzielić na zapalenia ostre, przewlekłe i wysiękowe. W patogenezie zapalenia ucha środkowego czynnikami predysponującymi są zaburzenia drożności trąbki słuchowej, dysfunkcja rzęsek oraz obecność zakażenia górnych dróg oddechowych. Zazwyczaj zapalenie ucha środkowego poprzedzone jest infekcją nieżytową nosa i górnych dróg oddechowych. Czynnikami etiologicznymi ostrego zapalenia ucha środkowego mogą być zarówno wirusy (zapalenie nieropne), jak i bakterie (zapalenie ropne). Wśród najczęstszych patogenów wywołujących ropne ostre zapalenie ucha środkowego znajdują się: Streptococcus pneumoniae (ok. 40%), Haemophilus influenzae (ok. 25-30%), Moraxella catarrhalis (ok. 10-20%), S. viridans, Staphylococcus aureus oraz pałeczki Gram-ujemne.
W leczeniu stosuje się leki przeciwzapalne i przeciwgorączkowe, a w uzasadnionych przypadkach niezbędna jest antybiotykoterapia. Zalecanym antybiotykiem I rzutu jest amoksycylina. W przypadkach niepoddających się leczeniu i nawrotach zakażenia rekomendowane jest zastosowanie amoksycyliny z kwasem klawulanowym, także w przypadkach niepowodzenia leczenia amoksycyliną. Amoksycylina z kwasem klawulanowym wykazuje szerokie spektrum przeciwbakteryjne, w tym obejmujące S. pneumoniae o obniżonej wrażliwości na penicylinę, H. influenzae wytwarzający beta-laktamazy, a także bakterie beztlenowe.
Na skróty
Copyright © Medyk sp. z o.o