Kandydoza pochwy i sromu (vulvovaginal candidiasis – VVC) to zakażenie występujące przeważnie u młodych, aktywnych seksualnie kobiet, ale nierzadko także spotykane u pacjentek w wieku postmenopauzalnym. Czynnikiem etiologicznym są drożdżaki z rodzaju Candida – przeważnie C. albicans, ale także inne gatunki, np. C. glabrata, C. tropicalis, C. krusei. Są to zakażenia zaliczane do endogennych, w związku z czym wcześniejsza, bezobjawowa kolonizacja drożdżakiem pochwy i sromu, zaburzenia składu flory fizjologicznej, a także wszelkie stany zmniejszenia odporności przyczyniają się do zwiększenia ryzyka powstania infekcji. Dominującymi objawami zakażenia u pacjentek są: uporczywy świąd, pieczenie i bolesność okolicy sromu, a także upławy o nieprzyjemnym zapachu. Do kryteriów niezbędnych do rozpoznania CVV zalicza się pozytywne wyniki badania podmiotowego i przedmiotowego, ocenę pH pochwy oraz bezpośrednie badanie mikroskopowe i mikrobiologiczne (barwienie metodą Grama, posiew). W leczeniu kandydozy pochwy i sromu stosuje się leki antymikotyczne miejscowe i ogólne. W większości przypadków skuteczne są preparaty z antybiotykami polienowymi (nystatyna) lub lekami azolowymi (klotrimazol, flukonazol, fentikonazol, itrakonazol). W terapii, jako leczenie uzupełniające, zalecane są także preparaty zawierające probiotyki, które przyczyniają się do odbudowy prawidłowej mikroflory pochwy i sromu.
- Czy zmiany torbielowate trzustki zwiększają ryzyko raka trzustki?
- Nowa terapia dla pacjentów z miastenią
- Cukrzyca typu 2 i przewlekła choroba nerek – wybór leków przeciwcukrzycowych
- Jak pomóc osobie z depresją?
- Pomoc dla pacjentów z rakiem dróg żółciowych
- Nowa pieczątka lekarska
- PLAGI POLSKIE 2024
- Podhalańskie Dialogi Medyczne
- PLAGI POLSKIE – III edycja
- Wiurs RSV groźny także dla osób powyżej 60. roku życia
