Ostre zapalenie ucha środkowego należy do jednych z najczęstszych schorzeń laryngologicznych. Częstość występowania tego schorzenia, możliwość powikłań skłania do stosowania skutecznych metod zapobiegawczych. Należą do nich m.in. właściwa higiena uszu oraz  szczepienia ochronne (zwłaszcza przeciwko grypie i pneumokokom).  W higienie uszu istotną rolę odgrywają środki cerumenolityczne, które zmiękczają, powodują przemieszczenie i usunięcie zatkania woskiem. Preparaty te są dostępne w aptekach bez recepty, klasyfikowane jako produkty lecznicze lub wyroby medyczne. Dużą wygodą oraz skutecznością odznaczają się preparaty do higieny uszu zawierające w swoim składzie surfaktanty (związki powierzchniowo czynne, tenzydy).  Ich mechanizm działania polega na obniżaniu napięcia powierzchniowego na granicy dwóch wzajemnie niemieszających się faz. W efekcie prowadzi to do rozpuszczania zalegających złogów woskowiny.

Czynniki ryzyka wpływające na drożność trąbki słuchowej oraz rozwój zakażenia ucha środkowego dzieli się na 3 grupy:

* czynniki środowiskowe (niewłaściwa higiena uszu, przebywanie w dużych skupiskach ludzi, ekspozycja na dym tytoniowy, brak realizacji szczepień ochronnych, karmienie w pozycji leżącej, niedobór witaminy A);

* czynniki anatomiczne (przerost migdałka gardłowego, wady twarzoczaszki, alergie, refluks żołądkowo-przełykowy, zaburzenia immunologiczne);

* czynniki genetyczne (płeć męska, zapalenia występujące w rodzinie).

Przyczyną ostrego zapalenia ucha środkowego jest zakażenie przechodzące z części nosowej gardła poprzez trąbkę słuchową (stąd też sezonowy wzrost infekcji w okresie jesienno-zimowym). W ok. 65–70% schorzenie ma etiologię mieszaną. Rozpoczyna się jako wirusowa infekcja górnych dróg oddechowych (najczęściej nosa i nosowej części gardła), wywołana wirusami grypy typu A, paragrypy, RSV, rynowirusami lub adenowirusami, która ulega wtórnemu nadkażeniu bakteryjnemu (Streptococcus pneumoniae, Haemophilus infuenzae, Moraxella catharralis).