2022-10-27
Artykuł
Ultrasonografia (USG) jest metodą znajdującą szerokie zastosowanie w diagnostyce chorób narządów i tkanek miękkich. Zwiększająca się dostępność aparatów ultrasonograficznych, niski koszt badania, brak narażenia pacjenta na działanie promieniowania jonizującego sprawiły, że USG stało się pożądanym narzędziem diagnostycznym w obrazowaniu zmian patologicznych w obrębie głowy i szyi. Umożliwia ono postawienie rozpoznania, monitorowanie zmian, a także ocenę efektów podjętego leczenia. Celem pracy autorów jest przedstawienie możliwości i korzyści diagnostycznych płynących z wykonania ultrasonografii w obszarze głowy i szyi oraz przegląd dostępnego piśmiennictwa.
Liczne struktury kostne w okolicy twarzoczaszki powodują, że jest to strefa wyjątkowo trudna do badań z wykorzystaniem ultrasonografii, jednak nowoczesne głowice o wysokiej częstotliwości fali ultradźwiękowej (liniowe) pozwalają na obrazowanie struktur położonych powierzchownie z dużą dokładnością. Istnieje kilka możliwości prezentacji, które są wykorzystywane w diagnostyce głowy i szyi. Podstawową jest prezentacja B (Brightness), w której otrzymujemy obraz dwuwymiarowy. Powstaje on poprzez emitowanie impulsów ultradźwiękowych w formie wąskiej wiązki w określonym kierunku, a następnie głowica USG odbiera echa wynikające z odbicia o niejednorodną powierzchnię narządów.