Schizofrenia jest schorzeniem stygmatyzującym. Wynika to z błędnych przekonań oraz mitów o chorobie, utrzymujących się w świadomości społecznej. Pacjenci chorujący na schizofrenię stanowią drugą co do wielkości grupę osób leczonych psychiatrycznie (zaraz po leczeniu zaburzeń związanych z nadużywaniem alkoholu). Według danych epidemiologicznych w Polsce żyje ok. 250 tys. osób zmagających się ze chorobą, a 180 tys. z nich korzysta ze świadczeń opieki zdrowotnej. Rzeczywista liczba chorych może być jednak znaczenie wyższa − część pacjentów, ze względu na brak postawionej diagnozy, nie jest brana pod uwagę podczas tworzenia statystyk. Według szacunków, łącznie na schizofrenię cierpieć może nawet ok. 400 tys. osób.

Schizofrenia to choroba przewlekła, która ogranicza możliwość funkcjonowania pacjenta w społeczeństwie. Charakteryzuje ją czasowe występowanie ostrych zaburzeń psychotycznych, w czasie których dochodzi do głębokich zaburzeń myślenia, wpływających na język, percepcję i emocje chorego. Tzw. pozytywne objawy choroby (zaburzenia mowy, omamy, urojenia) są łatwo zauważalne dla osób trzecich. Szczególnie niebezpieczne są jednak objawy negatywne, wiążące się z utratą energii życiowej, motywacji do działania czy też zdolności do przeżywania i wyrażania emocji. Specyfika objawów negatywnych utrudnia postawienie odpowiedniej diagnozy, a w następstwie wydłuża wprowadzenie leczenia: farmakologicznego, którego celem jest zmniejszenie objawów choroby oraz pozafarmakologicznego – psychoterapii, socjoterapii czy też aktywizacji zawodowej pacjenta. Szybkie wdrożenie odpowiedniego leczenia ułatwia pacjentowi powrót do pełnionych ról społecznych sprzed epizodu choroby, dając dużą szansę na samodzielność.

Z powodu schizofrenii cierpi nie tylko pacjent, ale też cała jego rodzina. Nasilające się objawy mogą powodować wykluczenie opiekunów i ograniczać ich obecność w pracy, co niesie za sobą szerokie konsekwencje. 

Ważne jest, aby pamiętać, że chorobę tę wbrew powszechnemu przekonaniu można skutecznie leczyć, dlatego też tak znacząca jest edukacja społeczeństwa na temat schizofrenii oraz walka z mitami i stygmatyzacją związanymi z tym schorzeniem. W Polsce niestety często leczenie pacjentów ze schizofrenią rozpoczyna się zbyt późno. Takie działanie może prowadzić do nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia pacjenta – podkreśla Magdalena Osińska-Kurzywilk, Prezes Koalicji „Na pomoc niesamodzielnym”.