Stały dostęp dożylny ma ogromne znaczenie we współczesnej opiece medycznej. Znaczna liczba dzieci przewlekle chorych, w tym onkologicznych, wymaga ciągłego dostępu naczyniowego. Zwykle pacjenci są w tym czasie pod opieką specjalistycznych poradni, czy też oddziału, jednak nie rezygnują z opieki lekarza rodzinnego. Wykonanie dostępu centralnego jest podstawową procedurą u dzieci wymagających intensywnej terapii, leczenia onkologicznego, suplementacji czynników krzepnięcia u chorych na hemofilię, żywienia pozajelitowego czy też częstych transfuzji, badań krwi lub dializ. Celem pracy jest przedstawienie wybranych powikłań związanych z obecnością centralnego cewnika żylnego oraz możliwość ich rozpoznania dzięki zastosowaniu właściwych procedur z zakresu diagnostyki obrazowej.
Dożylne wkłucia centralne (CVCs) pełnią istotne funkcje w terapii oraz opiece nad pacjentem w leczeniu ambulatoryjnym czy hospitalizacji. Leczenie pacjentów, szczególnie przewlekle chorych, wymaga zapewnienia stabilnego i bezpiecznego dostępu dożylnego o szerokich możliwościach zastosowania, m.in. do odżywiania parenteralnego, chemioterapii, antybiotykoterapii. Implantowanie oraz odpowiednie utrzymywanie dostępu naczyniowego za pomocą długoterminowych cewników naczyniowych stanowi część pracy każdego radiologa interwencyjnego, a także dużą część zabiegów wykonywanych u dzieci na oddziałach intensywnej terapii, hematologii, onkologii, nefrologii, jak też patologii noworodka.
Centralnym cewnikiem dożylnym określa się dostęp naczyniowy do żył centralnych (CVC) z wykorzystaniem linii żylnych czasowych bądź długoterminowych, jak i obwodowo wprowadzane cewniki centralne (PICC).
Na skróty
Copyright © Medyk sp. z o.o