Rak jajnika jest piątym najczęstszym nowotworem wśród Polek (rocznie ok. 3,5 tys. kobiet). Jest najczęściej chorobą o charakterze nawracającym. Wznowy choroby doświadczy ok. 85% pacjentek, u których zastosowano leczenie chirurgiczne i chemioterapię, w większości przypadków opartą na pochodnych platyny. Schorzenie staje się wówczas cyklem następujących po sobie okresów nawrotów i coraz krótszych okresów wolnych od objawów, aż do etapu braku odpowiedzi na leczenie cytostatykami. Dzięki zastosowaniu inhibitorów PARP – grupy leków ukierunkowanej molekularnie, stosowanych w leczeniu podtrzymującym – możliwe jest opóźnienie wzrostu nowotworu i wydłużenie czasu przeżycia wolnego od progresji choroby.

Stosowanie inhibitorów PARP u pacjentek z rakiem jajnika ujęte jest w kluczowych wytycznych międzynarodowych, w tym Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ESMO), Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO), jak i w wytycznych dotyczących Praktyki Klinicznej w zakresie Onkologii (NCCN).

Niewystarczająca liczba badań genetycznych

Ryzyko zachorowania na raka jajnika jest wyższe u kobiet z mutacjami w genach BRCA 1/2 niż wśród pacjentek bez tych zaburzeń genetycznych. Stanowią one 15-24% chorych. W większości przypadków raka jajnika nie stwierdza się związku nowotworu z mutacjami w genach BRCA1/2. Obecnie rekomenduje się badanie każdej pacjentki z rozpoznaniem raka jajnika pod kątem genetycznym. W opinii ekspertów, w naszym kraju tylko ok. 30% kobiet ma wykonywane badania w kierunku obecności mutacji. W Polsce, w ramach programu „Leczenie chorych na zaawansowanego raka jajnika”, inhibitory PARP są stosowane wyłącznie w nawrocie choroby i dostępne tylko dla pacjentek z mutacją w genach BRCA1 i 2.

Nowe perspektywy leczenia raka jajnika dzięki inhibitorom PARP

Od listopada 2020 r., dzięki rejestracji nowego inhibitora PARP w Europie, pacjentki chorujące na raka jajnika mogą być leczone nową terapią podtrzymującą. Może ona spowolnić wzrost nowotworów i wydłużyć czas przeżycia wolnego od progresji choroby. Badania wykazały, że terapia jest skuteczna u wszystkich pacjentek, które odpowiedziały na chemioterapię pochodnymi platyny. Do tej pory leczenie inhibitorem PARP mogło być stosowane wyłącznie u pacjentek z rakiem jajnika z mutacją genu BRCA, czyli zaledwie u 15-24% wszystkich chorych z zaawansowaną postacią choroby. Jest to szczególnie istotne w realiach polskich, ponieważ większość pacjentek nie ma przeprowadzanego badania mutacji BRCA1/2 i do tej pory nie kwalifikowała się do leczenia podtrzymującego inhibitorami PARP.