Nowe wyniki badań oceniających skuteczność terapii skojarzonej z udziałem pembrolizumabu i chemioterapii pierwszej linii wskazują na wysoką efektywność takiej terapii u chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP). Z końcowej analizy wyników badania KEYNOTE-189 wynika, że pembrolizumab w skojarzeniu  z chemioterapią zmniejsza ryzyko zgonu o 44% w porównaniu z samą chemioterapią. Stwierdzono także znamienne wydłużenie przeżycia całkowitego u chorych otrzymujących terapię skojarzoną w porównaniu do chemioterapii. Istotnie wyższy odsetek chorych na NDRP z przeżyciem ponad dwóch lat był stwierdzany w grupie pacjentów, którzy otrzymywali połączenie pembrolizumabu i chemioterapii, niż w grupie chorych otrzymujących tylko chemioterapię.

Firma MSD (w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie znana jako Merck) przedstawiła w maju informacje dotyczące pozytywnych wyników badania klinicznego dotyczącego niedrobnokomórkowego raka płuca. Nowe i zaktualizowane dane z końcowej analizy kluczowego badania 3. fazy KEYNOTE-189 wykazały, że 45,7% chorych na NDRP z przerzutami otrzymujących terapię skojarzoną z udziałem pembrolizumabu w skojarzeniu z chemioterapią nadal żyło po dwóch latach od rozpoczęcia leczenia. Wskaźnik ten dla chorych otrzymujących wyłącznie chemioterapię wynosił 27,3%.Wyniki badania KEYNOTE-189 (Streszczenie #9582) zostały zaprezentowane podczas wirtualnego sympozjum naukowego w ramach dorocznego spotkania American Society of Clinical Oncology (ASCO) w 2020 r.

Nowe i zaktualizowane dane z końcowej analizy badania KEYNOTE-189 (ClinicalTrials.gov, NCT02578680) wskazują, że chorzy otrzymujący pembrolizumab w połączeniu z chemioterapią w porównaniu z samą chemioterapią odnosili długotrwałą korzyść w zakresie przeżycia całkowitego. Okres obserwacji wynosił średnio 31 miesięcy. W badaniu klinicznym 3. fazy KEYNOTE-189 oceniano skuteczność pembrolizumabu w połączeniu z chemioterapią z udziałem pemetreksedu i związków platyny (cisplatyna lub karboplatyna) w leczeniu pierwszego rzutu niedrobnokomórkowego raka płuca z przerzutami w porównaniu z chemioterapią za pomocą pemetreksedu i związków platyny u chorych bez mutacji w genie EGFR i rearanżacji genu ALK.

Pembrolizumab w połączeniu z chemioterapią zmniejszał ryzyko zgonu o 44% (HR = 0,56 [95% CI: 0,46-0,69]) w porównaniu z samą chemioterapią. Mediana czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival – OS) wyniosła 22,0 miesiące u chorych otrzymujących terapię skojarzoną w porównaniu z 10,6 miesiąca w przypadku chorych otrzymujących samą chemioterapię. Odsetek chorych przeżywających dwa lata i dłużej wynosił 45,7% wśród chorych otrzymujących terapię skojarzoną w porównaniu do 27,3% wśród chorych otrzymujących samą chemioterapię. Pembrolizumab w połączeniu z chemioterapią zmniejszył o połowę ryzyko progresji choroby lub śmierci (HR = 0,49 [95% CI: 0,41-0,59]) w porównaniu z samą chemioterapią. Mediana czasu przeżycia wolnego od progresji (ang. progression free survival – PFS) wyniosła 9,0 miesięcy u chorych leczonych terapią skojarzoną w porównaniu do 4,9 miesiąca u chorych otrzymujących tylko chemioterapię. Odsetek chorych przeżywających bez progresji dwa lata i dłużej wynosił 22,0% w grupie chorych otrzymujących chemioterapię skojarzoną w porównaniu do 3,4% w grupie chorych otrzymujących tylko chemioterapię. Całkowity odsetek odpowiedzi (ang. overall response rate – ORR) wyniósł 48,3% wśród chorych otrzymujących pembrolizumab w połączeniu
z chemioterapią w porównaniu z 19,9% wśród chorych otrzymujących samą chemioterapię.

„Aktualizacja wyników badania KEYNOTE-189 wzbudza wiele emocji, czemu nie należy się dziwić. Badanie to potwierdziło ubiegłoroczne doniesienia dotyczące czasu przeżycia. Pacjenci, którzy w badaniu otrzymywali immunochemioterapię, a więc immunoterapię w połączeniu z chemioterapią, żyli 12 miesięcy dłużej niż pacjenci, którzy otrzymywali samą chemioterapię. Po okresie 31 miesięcy obserwacji, a więc bardzo długim, ta różnica nadal się utrzymuje. Dodatkowo, jeżeli chodzi o wskaźnik przeżyć dwuletnich, to był on dwukrotnie wyższy dla immunochemioterapii niż dla samej chemioterapii i wyniósł 46% w porównaniu z 23%. To oznacza podwojenie liczby pacjentów przeżywających dwa lata. Polscy pacjenci z niecierpliwością czekają na dostępność tej terapii w Polsce, bo w tej chwili nie jest ona jeszcze refundowana. Osobiście uważam, że jest to jedno z najpilniejszych wskazań, które powinno zostać wprowadzone na listy refundacyjne – powiedział prof. dr hab. n. med. Dariusz Kowalski z Kliniki Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej Narodowego Instytutu Onkologii – Państwowego Instytutu Badawczego w Warszawie, Prezes Polskiej Grupy Raka Płuca.

Wśród 56 pacjentów, którzy ukończyli dwa lata leczenia pembrolizumabem, ORR wyniósł 85,7%. Mediana czasu przeżycia całkowitego nie została osiągnięta.

Najbardziej palącym problemem jest brak dostępu polskich chorych do terapii skojarzonej z udziałem pembrolizumabu i chemioterapii w 1. linii leczenia. Jak opisano powyżej, jest to niezwykle skuteczna metoda leczenia, która może u jednej czwartej chorych przynieść długotrwałe, ponad dwuletnie remisje, a niemal połowa chorych leczonych terapią skojarzoną może liczyć na przeżycie ponad 2 lat. Najbliższa lista refundacyjna ma zostać opublikowana przez Ministerstwo Zdrowia jesienią 2020 roku. Liczymy, że terapia skojarzona z udziałem immunoterapii i chemioterapii znajdzie w niej swoje miejsce – powiedział prof. dr hab. n. med. Paweł Krawczyk z Katedry i Kliniki Pneumonologii, Onkologii i Alergologii UM w Lublinie.

Profil bezpieczeństwa pembrolizumabu był zgodny z tym, co zaobserwowano we wcześniejszych badaniach u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca z przerzutami. Działania niepożądane w stopniach 3-5 wystąpiły u 72,1% chorych otrzymujących pembrolizumab w skojarzeniu z chemioterapią i u 66,8% pacjentów otrzymujących samą chemioterapię. Badanie KEYNOTE-189 zostało przeprowadzone we współpracy z Eli Lilly and Company.