Niedawne usunięcie niezgodności płci (gender incongruence) z zapisu chorób psychicznych w rejestrze ICD-11 WHO jest istotnym etapem w ewolucji paradygmatu medycznego dysforii płci. Termin „zaburzenie tożsamości płci” w DSM-5 został w 2013 r. zastąpiony terminem „dysforia płci” (stan niepokoju lub uogólnionego niezadowolenia), który koncentruje się raczej na cierpieniu, niż na samej odmianie płci. W drugiej części medycznych aspektów dysforii płci przedstawiamy dane liczbowe pacjentów z dysforią płci leczonych w medycznych ośrodkach europejskich, amerykańskich i w innych rejonach świata.

Według różnych ocen heterogenna populacja LGBT (lesbian, gay, bisexual, transgender), łącznie stanowi kilka kilkanaście procent w społeczeństwach Europy i świata. W zależności od źródeł, dane te są często rozbieżne. W ocenie autorów tej publikacji dane te należy rozpatrywać jako przybliżone, z dużym marginesem niepewności. Oceną liczebności LGBT zajmują się organizacje społecznościowe, statystycy, natomiast w literaturze medycznej znajdujemy głównie prace poświęcone wąskiej grupie osób transseksualnych (zazwyczaj domagających się pomocy medycznej, zmiany płci), często określanych ogólnym terminem transgender. Osoby transgender, które odczuwają przemożny dyskomfort posiadania „innej płci” wobec własnej (świadomej) orientacji płci, stanowią jedynie niewielką część (ułamek) populacji LGBT. Przykładowo na ogólną liczbę 9,7 mln osób LGBT w Japonii (127 mln mieszkańców, dane z 2017 r.), osoby transgender liczą około miliona, z których 15 tys. zdecydowało się na chirurgiczną zmianę płci.