Medyczne aspekty dysforii płci

2020-01-27 Artykuł

Medyczne aspekty dysforii płci

Dane liczbowe dysforii płci w piśmiennictwie medycznym. Cz. II

Niedawne usunięcie niezgodności płci (gender incongruence) z zapisu chorób psychicznych w rejestrze ICD-11 WHO jest istotnym etapem w ewolucji paradygmatu medycznego dysforii płci. Termin „zaburzenie tożsamości płci” w DSM-5 został w 2013 r. zastąpiony terminem „dysforia płci” (stan niepokoju lub uogólnionego niezadowolenia), który koncentruje się raczej na cierpieniu, niż na samej odmianie płci. W drugiej części medycznych aspektów dysforii płci przedstawiamy dane liczbowe pacjentów z dysforią płci leczonych w medycznych ośrodkach europejskich, amerykańskich i w innych rejonach świata.

Według różnych ocen heterogenna populacja LGBT (lesbian, gay, bisexual, transgender), łącznie stanowi kilka kilkanaście procent w społeczeństwach Europy i świata. W zależności od źródeł, dane te są często rozbieżne. W ocenie autorów tej publikacji dane te należy rozpatrywać jako przybliżone, z dużym marginesem niepewności. Oceną liczebności LGBT zajmują się organizacje społecznościowe, statystycy, natomiast w literaturze medycznej znajdujemy głównie prace poświęcone wąskiej grupie osób transseksualnych (zazwyczaj domagających się pomocy medycznej, zmiany płci), często określanych ogólnym terminem transgender. Osoby transgender, które odczuwają przemożny dyskomfort posiadania „innej płci” wobec własnej (świadomej) orientacji płci, stanowią jedynie niewielką część (ułamek) populacji LGBT. Przykładowo na ogólną liczbę 9,7 mln osób LGBT w Japonii (127 mln mieszkańców, dane z 2017 r.), osoby transgender liczą około miliona, z których 15 tys. zdecydowało się na chirurgiczną zmianę płci.

Czytaj pełny tekst

Autor: prof. dr hab. Krzysztof L. Krzystyniak , mgr Hanna Kalota

Data publikacji: 2020-01-27

Źródło: "Gabinet Prywatny" nr 05-06/2019

Słowa kluczowe: dysforia płci, niezgodność płci, transseksualizm, orientacja seksualna

1. Tateno M, Ueno C, Park TW, Nakayama H. A preliminary survey on clinical practice for children and adolescents with gender dysphoria in Japan: Current situation and challenges. Psychiatry Investig. 2019 16:554-557.

doi: 10.30773/pi.2019.04.17.

2. Krzystyniak KL, Kalota H. Medyczne aspekty dysforii płci. Część I. Ewolucja paradygmatu dysforii płci w piśmiennictwie medycznym. Gabinet Prywatny. 2019;04:35-42.

3. Collin L, Reisner SL, Tangpricha V, Goodman M. Prevalence of transgender depends on the “case” defi nition: A systematic review. J Sex Med. 2016;13:613-626. doi: 10.1016/j.jsxm.2016.02.001.

4. Meerwijk EL, Sevelius JM. Transgender population size in the United States: a meta-regression of population-based probability samples. Am J Public Health. 2017;107:e1-e8. doi: 10.2105/AJPH.2016.303578.

5. Polderman TJC, Kreukels BPC, Irwig MS, et al. The biological contributions to gender identity and gender diversity: Bringing data to the table. Behavior Genet. 2018;48: 95-108. doi:10.1007/s10519-018-9889-z.

6. Ash J., Dhejne C, Magnusson C, et al. Proportion of adults in the general population of Stockholm County who want gender-affi rming medical treatment. PLOS-One. 2018;13:e0204606. doi: 10.1371/journal. pone.0204606.

7. Cartaya J, Lopez X. Gender dysphoria in youth: a review of recent literature. Curr Opin Endocrinol Diabetes Obes. 2017;24. doi: 10.1097/MED.0000000000000378.

8. Kuyper L, Wijsen C. Gender identities and gender dysphoria in the Netherlands. Arch Sex Behav. 2014;43:377-385. doi: 10.1007/s10508-013-0140-y.

9. Van Caenegem E, Wierckx K, Elaut E, et al. Prevalence of gender nonconformity in Flanders, Belgium. Arch Sex Behav. 2015;44:1281-1287. doi:10.1007/s10508-014-0452-6.

10. Kaltiala-Heino R, Työläjärvi M, Lindberg, N. Gender dysphoria in adolescent population: A 5-year replication study. Clin Child Psychol Psychiatry. 2019;24:379-387. doi:10.1177/1359104519838593.

11. Kaltiala-Heino R, Bergman H, Työläjärvi M, Frisen L. Gender dysphoria in adolescence: current perspectives. Adolescent Health Med Therapeut. 2018;9:31-41. doi:10.2147/ahmt.s135432.

12. Fielding J, Bass C. Individuals seeking gender reassignment: marked increase in demand for services. Br J Psych Bulletin. 2018. doi: 10.1192/bjb2018.30.

13. Zucker KJ. Adolescents with gender dysphoria: refl ections on some contemporary clinical and research issues. Archiv Sex Behav. 2019. doi:10.10007/s10508-019-01518-8.

14. Wiepjes CM, Nota NM, de Blok CJM, et al. The Amsterdam cohort of gender dysphoria study (1972-2015): Trends in prevalence, treatment, and regrets. J Sex Med. 2018;15:582-590. doi: 10.1016/j.jsxm.2018.01.016.

15. Natacha L, Chen D, Moravek MB, et al. Understudied and under-reported: Fertility issues in transgender youth – a narrative review. J Pediatr. 2019;205:265-269.

16. Robles R, Fresán A, Vega-Ramírez H, et al. Removing transgender identity from the classifi cation of mental disorders: a Mexican fi eld study for ICD-11. Lancet Psychiatry. 2016;3:850-859. doi:10.1016/s22150366(16)30165-1.

17. Butler G, De Graaf N, Wren B, Carmichael P. Assessment and support of children and adolescents with gender dysphoria. Archiv Dis Childhood.

2018–314992. doi:10.1136/archdischild-2018-314992. 18. Skordis N, Butler G, de Vries MC, et al. ESPE and PES international survey of centers and clinicians delivering specialist care for children and adolescents with gender dysphoria. Horm Res Paediatr. 2018;90:1-6. doi:10.1159/000496115.

19. George R, Stokes MA. Gender identity and sexual orientation in autism spectrum disorder. Autism. 2018;22:970-982. doi:10.1177/1362361317714587.

20. George R, Stokes MA. Sexual orientation in autism spectrum disorder. Autism Res. 2017;11:133- 141. doi:10.1002/aur.1892.

POWRÓT

reklama