Przewlekła niewydolność żylna jest ważnym problemem zdrowotnym, jej objawy ma prawie połowa dorosłych Polaków. Istotą przewlekłej niewydolności żylnej jest nadciśnienie żylne powstające na skutek zaburzenia czynności układu żylnego kończyn dolnych. Różnorodne objawy skórne, będące częścią obrazu klinicznego, pozwalają postawić właściwe rozpoznanie i wdrożyć odpowiednie leczenie. W artykule omówiono obraz kliniczny przewlekłej choroby żylnej oraz leczenie zachowawcze z zastosowaniem farmakoterapii, fizykoterapii i edukacji pacjenta.

Przewlekła choroba żylna (CVD) jest ważnym problemem zdrowotnym i ekonomicznym w krajach rozwiniętych. W Polsce objawy CVD ma prawie połowa dorosłych Polaków (51% kobiet i 38% mężczyzn). Żylaki występują u ok. 36% kobiet i 28% mężczyzn, niewydolność żylną (w klasyfikacji CEAP – Clinical-Etiology- -Anatomy-Pathophysiology – stopień C3-C6) obserwuje się u 10% pacjentów, a czynne i zagojone owrzodzenia stwierdza się u 1,5%. Owrzodzenia żylne są przyczyną dużych trudności w funkcjonowaniu i znacznie obniżają jakość życia. Szacuje się, że leczenie CVD pochłania 1-3% całego budżetu przeznaczonego na zdrowie [2,3]. Czynnikami ryzyka CVD są m.in.: wiek, płeć żeńska, wysoki wzrost, wywiad rodzinny w kierunku żylaków, otyłość, palenie papierosów, ciąża (każda kolejna ciąża dodatkowo zwiększa ryzyko CVD), długotrwałe stanie lub pozycja siedząca, przebyte zapalenie żył głębokich.