Kamica nerkowa jest częstym schorzeniem występującym u 5–20% populacji. W przebiegu tej choroby w drogach moczowych wytrącają się nierozpuszczalne złogi. Zwykle dotyczy to ludzi młodych i czynnych zawodowo,  co stanowi problem nie tylko medyczny, ale także społeczny. U mężczyzn szczyt zachorowań przypada na 30.–40. r.ż., a u kobiet 30. –40. oraz 50.–65. r.ż. Typowym objawem kamicy jest kolka nerkowa. Pojawienie się objawów często poprzedza długi okres kamicy bezobjawowej. Kamicę można rozpoznać na podstawie badań obrazowych, takich jak: zdjęcie rentgenowskie przeglądowe, ultrasonografia, spiralna tomografia komputerowa, urografia. Wykonywanie badań ultrasonograficznych pozwala wykryć złogi w nerkach na wczesnym etapie rozwoju choroby. Leczenie polega na usuwaniu istniejących kamieni, jak i na ograniczaniu czynników ryzyka. Leczenie zachowawcze kamicy opiera się na stosowaniu leków przeciwbólowych oraz spazmolitycznych. Natomiast do stosowanych zabiegów urologicznych należą: pozaustrojowa litotrypsja falą uderzeniową, elastyczna ureteroskopia, przezskórna nefrolitotomia.