2020-01-24 Artykuł
Łysienie polekowe jest stosunkowo często zgłaszanym działaniem niepożądanym wielu leków. Ustalenie związku pomiędzy stosowaniem leku a utratą włosów nie jest łatwe, gdyż zwykle występuje ono z opóźnieniem lub jest wiązane z leczoną chorobą podstawową. Łysienie polekowe najczęściej ma charakter odwracalny, a odrost włosów obserwuje się po zakończeniu terapii danym lekiem. W codziennej praktyce z polekową utratą włosów najczęściej spotykamy się w trakcie terapii lekami hipotensyjnymi, antykoagulantami, doustnymi lekami antykoncepcyjnymi oraz w trakcie chemioterapii. Dobra znajomość potencjalnych działań niepożądanych leków jest istotna dla postawienia rozpoznania i wdrożenia odpowiedniego postępowania.
Prawdopodobieństwo wystąpienia efektów ubocznych leczenia, w tym łysienia, uzależnione jest od długości terapii, dawki leku oraz osobniczych predyspozycji. Stosowane leki mogą nie tylko wywoływać zwiększoną utratę włosów, ale także powodować zmianę ich koloru, struktury czy wzmożony porost.
Polekowa utrata włosów w większości przypadków ma charakter odwracalny, a odrost włosów następuje po zaprzestaniu działania czynnika toksycznego na macierz mieszków włosowych. Trwałe wyłysienie polekowe stanowi rzadkość i jest powikłaniem destrukcji mieszków włosowych przez wyjątkowo silny bodziec.

Copyright © Medyk sp. z o.o