Padaczka jest przewlekłym schorzeniem ośrodkowego układu nerwowego (OUN), którego głównym objawem są nawracające napady padaczkowe. Napady padaczkowe dzielimy na częściowe (ogniskowe), ograniczające się do określonego obszaru w mózgu, oraz uogólnione, w których wyładowania bioelektryczne obejmują obie półkule. Właściwe rozpoznanie typu napadów padaczkowych lub określonego zespołu padaczkowego warunkuje skuteczność terapii. Leki stosowane w leczeniu epilepsji dobiera się na podstawie rodzaju napadów padaczkowych występujących u danego pacjenta. W niniejszym artykule przedstawiono klasyfikację napadów padaczkowych, podział substancji leczniczych stosowanych w omawianej jednostce chorobowej, ze szczególnym uwzględnieniem kwasu walproinowego, będącego lekiem pierwszego rzutu w napadach padaczkowych zarówno częściowych, jak i uogólnionych. Scharakteryzowano właściwości, mechanizm działania, a także efekty uboczne i interakcje kwasu walproinowego oraz jego soli, tj. walproinianu sodu i magnezu, z innymi lekami przeciwpadaczkowymi.

Epilepsja (padaczka, ang. epilepsy) jest przewlekłą chorobą neurologiczną, charakteryzującą się występowaniem napadów padaczkowych, które można określić jako napady drgawkowe (60% przypadków) lub napady bezdrgawkowe (40%). Wspomniana jednostka chorobowa jest schorzeniem dość powszechnym; szacuje się, że cierpi na nią ok. 1% populacji (65 mln osób na świecie). Napady padaczkowe są wynikiem nadmiernej, nieprawidłowej aktywności

komórek nerwowych kory mózgu; powstają w następstwie czasowej dysfunkcji neuronów, polegającej na nieprawidłowych synchronicznych wyładowaniach, a efekt kliniczny jest zależny od funkcji neuronów obszaru objętego schorzeniem.

Padaczka jest schorzeniem o bardzo zróżnicowanych objawach, którego diagnoza opiera się na podstawie opisu napadu, okoliczności jego wystąpienia oraz badania czynności bioelektrycznej mózgu (elektroencefalografia, EEG). Do cech charakteryzujących napad padaczkowy wg Międzynarodowej Ligi Przeciwpadaczkowej (ang. International League Against Epilepsy, ILAE) należą: nagły przebieg (pojawienie i ustąpienie objawów), częstotliwość występowania (dwa lub więcej napadów nieposiadających wyraźnej przyczyny, występujących w odstępie powyżej 24 godzin), rozpoznanie zespołu padaczkowego (na podstawie obrazu klinicznego, elektroencefalografii i innych badań pomocniczych).