Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) prowadzi rehabilitację w ramach prewencji rentowej. Aktualnie takie kompleksowe leczenie usprawniające można odbyć w zakresie: narządu ruchu, chorób układu krążenia, chorób układu oddechowego, narządu głosu, po przebytym nowotworze piersi oraz w przypadku schorzeń psychosomatycznych. W większości przypadków odbywa się w warunkach stacjonarnych, ale jest także możliwe w warunkach ambulatoryjnych. Podstawowym zadaniem prowadzonej przez ZUS rehabilitacji jest zabezpieczenie przed długotrwałą niezdolnością do pracy. Mogą z niej zatem skorzystać osoby ubezpieczone, które ze względu na upośledzenie stanu funkcjonalnego organizmu są zagrożone przejściem na świadczenie rentowe. W uzasadnionych przypadkach kieruje się na rehabilitację również pacjentów z już orzeczoną, częściową lub całkowitą, okresową niezdolnością do pracy.

Rehabilitacja w ramach prewencji rentowej jest realizowana przez ZUS od 1996 r. W związku z obserwowaną w tamtym czasie wzrastającą liczbą osób czynnych zawodowo, które traciły zdolność do pracy i otrzymywały świadczenia rentowe, zaistniała konieczność instytucjonalnych działań w celu poprawy lub przywrócenian zdolności do zarobkowania. Aby osiągnąć wymierne skutki rehabilitacji, proces kompleksowego usprawniania należy rozpocząć jak najwcześniej. Powoduje to skrócenie okresu leczenia, zapobieganie rozwinięciu się niepełnosprawności, a także poczucia bezradności i niesprawności, jak również wpływa na wcześniejszą aktywizację zawodową. Skierowanie na rehabilitację w prewencji rentowej może wydać każdy lekarz, wniosek taki jest rozpatrywany przez lekarza orzecznika

(LO) ZUS. Jeśli orzeczenie nie będzie korzystne dla osoby zainteresowanej, istnieje możliwość złożenia sprzeciwu, sprawa jest wówczas kierowana do komisji lekarskich (KL) ZUS, któ re rozpatrują wniosek w składzie trzyosobowym. Orzeczenie KL jest wiążące.