Żurawina amerykańska (Vaccinium makrocarpon) i europejska (Vaccinium oxycoccus) są bogatym źródłem bioaktywnych związków, które powinna zawierać zdrowa dieta. Żurawina jest bogata w polifenole, takie jak kwasy fenolowe, antocyjany i flawonoidy o właściwościach przeciwutleniających. Jest jednym z niewielu owoców bogatych w proantocyjanidyny (PAC), z wiązaniami typu A. W artykule przedstawiono informacje na temat składu chemicznego żurawiny i jej korzystnego wpływu na zdrowie człowieka, w szczególności jej wpływu na infekcje dróg moczowych. Z całą pewnością jagody żurawiny powinny stanowić integralną część profilaktyki i zdrowego odżywiania się oraz być wykorzystane przy opracowywaniu nowej żywności funkcjonalnej i suplementów diety.

Żurawina rośnie na północy Europy, Azji i w Ameryce. Jagody europejskiej żurawiny błotnej (Vaccinium oxycoccus) są drobniejsze, natomiast w USA i Kanadzie rośnie żurawina wielkoowocowa (Vaccinium macrocarpus). Jagody żurawiny zbiera się późną jesienią i można je długo przechowywać, bowiem wysoka zawartość kwasów i tanin zabezpiecza je przed zepsuciem. Dojrzewanie amerykańskiej żurawiny rozpoczyna się pod koniec lata, a zbiory trwają do października. Europejskie żurawiny dojrzewają od końca sierpnia do września i mogą znajdować się pod śniegiem aż do wiosny; ta żurawina jest bardziej odporna na zimno niż wielkoowocowa. Żurawiny nie da się jeść na surowo, nawet sok wyciśnięty z owoców jest zbyt kwaśny (pH=2.5) i cierpki, dlatego tylko ok. 5% żurawin produkowanych w USA jest sprzedawanych na świeżo, a pozostałe 95% jest przetwarzane na takie produkty jak soki, sosy i suszone owoce. W Polsce żurawina jest również uprawiana, m.in. koło Sandomierza.