Migrena znacząco wpływa na działalność zawodową i społeczną, dlatego skuteczne strategie leczenia i profilaktyki migreny mają kluczowe znaczenie w praktyce lekarskiej. Badania wykazały złożoność patomechanizmu migreny, na którą wpływają czynniki genetyczne, epigenetyczne i naczyniowe. W napadzie migreny wyróżniamy fazę niespecyficzną, aurę, ból głowy i fazę postdromalną. Wytyczne The International Classification of Headache Disorders pozwalają na postawienie diagnozy na podstawie obecności i czasu trwania aury oraz specyficznych objawów. Leki pierwszego rzutu obejmują paracetamol i NLPZ w przypadku migreny o nasileniu łagodnym do umiarkowanego, a w przypadku migreny o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego leczeniem podstawowym są tryptany. Łączenie tryptanów z NLPZ, np. sumatryptanu z naproksenem, zmniejsza częstotliwość i intensywność napadów. Preparat łączony pozwala na stosowanie mniejszych dawek, a co za tym idzie redukcję kosztów i zmniejszenie występowania skutków ubocznych leków. Profilaktyka obejmuje leki przeciwdrgawkowe, ß-blokery, blokery kanału wapniowego, leki przeciwdepresyjne, itp. Test ID-migraine pomaga w szybkiej diagnozie. Kiedy farmakoterapia zawodzi, należy rozważyć inwazyjne metody leczenia, takie jak zastrzyki z toksyny botulinowej, blokady zwoju skrzydłowo-podniebiennego i stymulację przezczaszkową. Zapobieganie migrenie jest często niemożliwe, dlatego konieczne jest skuteczne, doraźne leczenie. W tym celu połączenie tryptanu i NLPZ wydaje się być najlepsze.
Migrena jest postrzegana jako choroba genetyczna, chociaż badania na poziomie genomowym nie wykazały istotnych zmian genetycznych o dużym wpływie na organizm. Mutacje pojedynczego genu stwierdzono w rzadkich zespołach migrenowych, takich jak rodzinna migrena hemiplegiczna. Dwie mutacje związane z migreną dotyczą genu kodującego enzym kinazę kazeinową 1δ (CK1δ) i występują w rodzinnym zespole zaawansowanej fazy snu.
Badania populacyjne potwierdziły 38 loci genetycznych związanych z migreną, obfitujących w geny ekspresyjne w tkance naczyniowej i przewodzie pokarmowym. Znaleziska te podkreślają złożoność genetycznego wpływu na migrenę, sugerując interakcje między wieloma genami a czynnikami epigenetycznymi, takimi jak hormony, stres, ciśnienie atmosferyczne, dieta, itp.
- Czy zmiany torbielowate trzustki zwiększają ryzyko raka trzustki?
- Bylica roczna (Artemisia annua) – wpływ na układ odpornościowy
- Kardiologia w opiece koordynowanej
- Cukrzyca typu 2 i przewlekła choroba nerek – wybór leków przeciwcukrzycowych
- Nowa terapia dla pacjentów z miastenią
- Jak pomóc osobie z depresją?
- Pomoc dla pacjentów z rakiem dróg żółciowych
- Nowa pieczątka lekarska
- PLAGI POLSKIE 2024
- Ból neuropatyczny w praktyce lekarza rodzinnego
