Bylica roczna jest rośliną stosowaną w tradycyjnej medycynie od wieków. W ostatnich latach jest kojarzona przede wszystkim z działaniem przeciwmalarycznym. Odkrycie przeciwmalarycznego działania artemizyniny, jednego ze składników ziela bylicy, zostało w 2015 r. uhonorowane Nagrodą Nobla dla chińskiej badaczki Tu Youyou. Obecnie można natrafić na liczne publikacje naukowe opisujące wielokierunkowe działanie związków zawartych w bylicy rocznej. W artykule skupiono się na wpływie na układ odpornościowy.

W licznych badaniach zajmowano się wpływem bylicy rocznej na układ odpornościowy. W jednym z badań dziesięć tygodni po zakażeniu leiszmaniozą myszom podawano doustnie frakcje z liści bylicy rocznej i nasion bylicy rocznej przez dziesięć kolejnych dni. Zaobserwowano nie tylko istotne zmniejszenie obciążenia pasożytami wątroby (86,67% i 89,12%) i śledziony (95,45% i 95,84%) wraz ze zmniejszeniem masy śledziony, ale także wywołanie odpowiedzi immunologicznej Th1, na co wskazują zwiększone poziomy IFN-γ i niskie poziomy cytokin Th2 (IL-4 i IL-10) w surowicy, jak również w supernatancie hodowli limfocytów od leczonych myszy. Współekspresja CD80 i CD86 na makrofagach została znacząco zwiększona. Markery enzymów w surowicy mieściły się w normalnym zakresie, co wskazywało na obojętność wobec nefro- i hepatotoksyczności.

Obserwowano również wpływ polisacharydów z bylicy rocznej na układ odpornościowy. Aby ocenić funkcje polisacharydów Artemisia annua, badano ich potencjał immunomodulacyjny i przeciwutleniający, a także charakterystykę strukturalną.