Sepsa to jeden z największych problemów XX w. Według aktualnych wyników badań epidemiologicznych rocznie na świecie zapada na nią 48,8 mln osób, a śmierć w jej wyniku ponosi 11 mln osób. Szybkie diagnozowanie pacjentów z sepsą jest obecnie kwestią priorytetową. Prof. dr hab. n. med. Andrzej Kübler podczas XXXIII Konferencji „Postępy w Anestezjologii i Intensywnej Terapii” oraz IV Kongresu „Pokonać Sepsę” zaapelował do Ministerstwa Zdrowia w sprawie konieczności powołania Zespołu Ekspertów ds. Przeciwdziałania Sepsie. Głównym założeniem jego działalności byłoby podniesienie skuteczności rozpoznawania i poprawy wyników leczenia sepsy. 

Każdego roku sepsa powoduje więcej zgonów niż wszystkie nowotwory. Opublikowane na łamach pisma Lancet w stycznia 2020 r. wyniki badań pokazują, że obecnie na świecie na sepsę zapada 48,8 mln osób, a śmierć z jej powodu dotyka aż 11 mln osób. Warto także zwrócić uwagę, że dwa lata pandemii COVID-19 wpłynęły znacząco na wzrost liczby przypadków sepsy z powodu infekcji wirusowej. Niedawna globalna analiza przypadków COVID-19 leczonych na Oddziałach Intensywnej Terapii wykazała, że objawy sepsy występowały u 79% leczonych. Obserwacje prowadzone w polskich OIT wskazują, że u ponad 90% pacjentów  leczonych z powodu COVID-19 występowały objawy sepsy.

Niezbędnym elementem pozwalającym na odwrócenie rosnącego trendu występowania zakażeń krwi, sepsy, jest wprowadzenie rejestru przypadków sepsy. Pozwoli to wykazać, ilu pacjentów choruje rocznie na sepsę i ilu umiera.

Objawy zakażenia są nieswoiste i stwarzają trudności diagnostyczne. W diagnostyce sepsy niezmiernie istotne jest jak najszybsze wykonanie badań mikrobiologicznych. W tym celu pobiera się materiały na tzw. posiew. Najważniejszym materiałem dla potwierdzenia sepsy jest krew. Niestety, zdaniem ekspertów, w Polsce posiewy krwi wykonywane są zbyt rzadko i nie zawsze prawidłowo.

Jakie zmiany ustawowe powinny dotyczyć sepsy?

Podczas XXXIII Konferencji „Postępy w Anestezjologii i Intensywnej Terapii” i Kongresu IV Kongresu „Pokonać Sepsę” – prof. dr hab. n. med. Andrzej Kübler, zaapelował do Ministerstwa Zdrowia w sprawie konieczności powołana Zespołu ds. Przeciwdziałania Sepsie. Obecni na konferencji polscy eksperci zwrócili uwagę, że powołanie takiego zespołu jest teraz priorytetem i niezwłocznie powinny zostać wdrożone poniższe działania:.

• Powołanie Zespołu Eksperckiego przy Ministerstwie Zdrowia, który opracuje Narodową Strategię ds. Walki z Sepsą.
• Powołanie w szpitalach wielodyscyplinarnych zespołów, zajmujących się rozpoznawaniem i leczeniem sepsy.  Aby zmniejszyć liczbę pacjentów, których dotyka sepsa, należy wdrożyć dobrze funkcjonujące zespoły szybkiego reagowania, monitorować i oceniać skuteczność działań profilaktycznych i leczniczych.
• Ustandaryzowanie procedur obligujących pobieranie krwi na posiew, jej przechowywania, transportu i właściwej interpretacji wyników w przypadku podejrzenia wystąpienia sepsy, co pozwoli w krótkim czasie postawić trafną diagnozę w stanie zagrożenia życia. Posiew krwi stanowi podstawową metodę diagnostyczną umożliwiającą prawidłowe rozpoznanie i leczenie sepsy.
• Wprowadzenie do systemu opieki zdrowotnej jedenastej rewizji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-11), która zawiera odpowiednie kodowanie dla sepsy.
• Wprowadzenie Krajowego Rejestru Przypadków Sepsy, który pozwoli na skuteczne oszacowanie epidemiologiczne występowania sepsy i związanego z nią ryzyka.
• Włączenie edukacji na temat sepsy do wszystkich programów szkolenia medycznego, przeddyplomowego i podyplomowego, mającego na celu poprawę wiedzy na temat sepsy jako globalnego zagrożenia zdrowotnego.
• Podnoszenie świadomości społeczeństwa na temat sepsy poprzez programy edukacyjne.

Powinniśmy zwiększać świadomość walki z zakażeniami krwi w Polsce. Konieczne jest wyszkolenie w tym zakresie zarówno młodych lekarzy jak i całego personelu medycznego. Ważne abyśmy mogli w pełni monitorować sepsę w Polsce i znacznie wcześniej rozpoczynać jej leczenie na oddziałach szpitalnych – podkreśla prof. Marzenna Bartoszewicz, Konsultant Wojewódzki w dziedzinie mikrobiologii lekarskiej, wiceprezes Zarządu Głównego Towarzystwa Mikrobiologii Klinicznej.