Tarczyca jest nieparzystym gruczołem wydzielania wewnętrznego. Zazwyczaj zlokalizowana jest w dolnej części szyi, przednio od dolnego odcinka krtani i pierwszych chrząstek tchawicy. Składa się z dwóch większych płatów bocznych i łączącej je cieśni. Pokryta jest włóknistą torebką, która łączy się z powięzią przedtchawiczą. Bardzo często w płaszczyźnie pośrodkowej zlokalizowany jest dodatkowy, cienki wyrostek nazywany płatem piramidowym. Wymiary, symetryczność oraz liczba płatów tarczycy są często zmienne osobniczo. Wielkość tarczycy zależy również od wieku, stopniowo wzrasta do 18. r.ż., między 20. a 50. r.ż. wielkość gruczołu jest stała. W kolejnych latach dochodzi do zmniejszenia wielkości narządu. Podstawową funkcją tarczycy jest wydzielanie hormonów T3 (trójjodotyroniny),

T4 (tyroksyny) oraz kalcytoniny, które regulują gospodarkę wapniowo-fosforanową organizmu.