2020-01-28
Artykuł
Zakażenia układu moczowego należą do jednych z najczęściej występujących infekcji bakteryjnych w okresie dzieciństwa. Około 30% z nich może być spowodowanych wadami układu moczowego. Nawracający charakter zakażeń predysponuje do uszkodzenia miąższu nerek. Z tego względu ważne jest przeprowadzenie szybkiej diagnostyki, aby zapobiegać kolejnym rzutom infekcji i towarzyszącym powikłaniom. W ostatnich latach od czasu
publikacji wytycznych, dedykowanych dla lekarzy pierwszego kontaktu i pediatrów, wydanych przez Royal Collage
of Physicans (RCP) w 1991 r., doszło do znacznych zmian w zakresie leczenia i diagnostyki pacjentów z zakażeniami
układu moczowego. Zostały opublikowane nowe zalecenia Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej (PTNFD) dotyczące postępowania z dzieckiem z zakażeniami układu moczowego, rekomendacje Amerykańskiej Akademii Pediatrii (AAP) oraz wytyczne National Institute for Health and Clinical Excellence (NICE). W piśmiennictwie i w rekomendacjach towarzystw zagranicznych spotykamy różne zalecenia dotyczące kryteriów kierowania pacjentów na badania diagnostyczne i obrazowe. W tym artykule autorzy postanowili zebrać wspomniane zalecenia, a także przybliżyć metodykę wykonywania badań obrazowych służących rozpoznawaniu przyczyn infekcji układu moczowego u dzieci.
U ok. 7% chorujących wśród objawów występuje gorączka, co sugeruje istnienie innej, dodatkowej jednostki chorobowej, np. obecności odpływów pęcherzowo-moczowodowych (OPM). Głównym czynnikiem patogenetycznym
odpowiedzialnym za stan chorobowy są bakterie Gram-ujemne z grupy Enterobacteriaceae, przede wszystkim pochodzenia jelitowego. Za ok. 90% zakażeń, szczególnie w populacji żeńskiej, odpowiedzialna jest pałeczka okrężnicy (E. coli). ZUM stanowi 20% wszystkich zakażeń pozaszpitalnych i 40-50% zakażeń wewnątrzszpitalnych. W wieku niemowlęcym częściej chorują chłopcy, natomiast po 1. r.ż. zwiększa się częstość ZUM u dziewczynek. U dzieci
rozwój zakażeń odbywa się drogą wstępującą, natomiast zakażenie krwiopochodne dotyczy pacjentów w okresie niemowlęcym, a także noworodków. Nawroty ZUM są obserwowane u niemal 1/3 chorujących dzieci, głównie dotyczy to płci żeńskiej. Najczęściej obserwowane są u dzieci w 1. r.ż.