Leki z grupy benzodiazepin należą do jednych z najczęściej przepisywanych substancji. Szczególną rolę zajmują w terapii zaburzeń lękowych i leczeniu bezsenności, w których to charakteryzują się dużą skutecznością. Mogą być też stosowane doraźnie w innych zaburzeniach psychicznych, zwłaszcza na początku leczenia, gdy leki z innych grup nie zaczęły jeszcze działać. W czasie terapii benzodiazepinami warto pamiętać o konieczności ich krótkotrwałego stosowania.

Benzodiazepiny (BZD) należą do jednych z najczęściej stosowanych grup leków. Zajmują bardzo ważne miejsce w terapii zaburzeń psychicznych, zwłaszcza zaburzeń lękowych i zaburzeń snu. Dlatego tak istotna jest wiedza dotycząca leków z tej grupy oraz zasad ich stosowania, zwłaszcza wśród lekarzy pierwszego kontaktu, do których najczęściej trafiają pacjenci na początku leczenia.

 

Benzodiazepiny – podstawowe informacje. Mechanizm działania

Benzodiazepiny wpływają hamująco na ośrodkowy układ nerwowy. Działają za pośrednictwem receptora benzodiazepinowego, który jest elementem kompleksu receptora GABA-ergicznego. Ich mechanizm działania opiera się na nasilaniu hamującego działania neuronów GABA-ergicznych w obrębie kory mózgowej, móżdżku, hipokampu, podwzgórza i wzgórza. Benzodiazepiny powodują zmianę „czułości” receptora GABA-ergicznego, tym samym zwiększając powinowactwo tego receptora do kwasu gammaaminomasłowego (GABA). Efektem wpływu na receptor benzodiazepinowy lub GABA-A jest wzmożony napływ jonów chlorkowych do wnętrza neuronu przez kanał chlorkowy. Skutkuje to hiperpolaryzacją błony komórkowej, a w efekcie dochodzi do zahamowania czynności neuronów.