Zaburzenia snu należą do najczęstszych problemów zdrowotnych. Spośród nich bezsenność stanowi zazwyczaj powód szukania pomocy u lekarza. Bardzo ważny jest szczegółowy wywiad zebrany od pacjenta, który pomaga ustalić, z jakim typem zaburzeń snu mamy do czynienia i jaka może być przyczyna problemów pacjenta. W diagnostyce bezsenności istotne jest wykluczenie innych zaburzeń psychicznych. W terapii bezsenności zaleca się metody niefarmakologiczne. Do leczenia farmakologicznego zarejestrowane są pochodne benzodiazepiny i niebenzodiazepinowe leki nasenne. Warto pamiętać o konieczności krótkotrwałego stosowania tych leków ze względu na potencjał uzależniający. W praktyce klinicznej w przypadku bezsenności wykorzystuje się również leki z innych grup, m.in. leki przeciwdepresyjne. Dobierając lek dla konkretnego pacjenta należy uwzględnić specyficzny dla danej substancji profil działania, interakcje oraz działania niepożądane.

Zaburzenia snu są jedną z najczęstszych dolegliwości zdrowotnych. Najpopularniejszym zaburzeniem snu jest bezsenność. Pacjenci poszukują pomocy u psychiatrów, głównie jednak u lekarzy pierwszego kontaktu. Dlatego tak istotna jest znajomość diagnostyki i leczenia zaburzeń snu wśród lekarzy różnych specjalności.

Trudności z utrzymaniem snu/zasypianiem zgłasza ok. 20-30% dorosłej populacji. Jednak biorąc pod uwagę kryteria rozpoznania, rozpowszechnienie bezsenności przewlekłej wynosi ok. 6%. Częściej problem dotyka kobiet i narasta wraz z wiekiem, co może mieć związek np. ze współistniejącymi chorobami somatycznymi.