Telemedycyna jest zdalną formą udzielania zindywidualizowanego świadczenia zdrowotnego przez osoby wykonujące zawody medyczne. Stanowi element procesu profesjonalnej, skoordynowanej opieki medycznej nad pacjentem, która do osobistych wizyt dodaje element kontaktu zdalnego. Jednym z przykładów telemedycyny jest program „Diabdis”, dedykowany osobom chorującym na cukrzycę, w którym użytkownicy mogą korzystać ze wsparcia nowych technologii oraz zdalnej opieki specjalistów i pomocy opiekunów programu.

Zarówno w Polsce, jak i na całym świecie obserwuje się stałe zjawisko starzenia się społeczeństwa oraz wzrost zachorowalności na choroby przewlekłe, stanowiące obecnie 70% przyczyn ogółu zgonów na świecie. Świadczy to o stale rosnących potrzebach zdrowotnych społeczeństwa, dlatego coraz istotniejszą kwestią staje się szukanie rozwiązań zwiększających efektywność systemu opieki zdrowotnej, czego przykładem może być telemedycyna.

Termin „telemedycyna” powstał z połączenia dwóch słów – łacińskiego medicina, określającego sztukę rozpoznawania i leczenia chorób, oraz pochodzącego z języka greckiego przedrostka tele, oznaczającego „na odległość”. Sama etymologia pojęcia telemedycyny wskazuje już na jej podstawową cechę – jest to szeroko rozumiany proces opieki zdrowotnej sprawowany zdalnie. Telemedycyna daje pacjentowi możliwość komunikacji z lekarzem znajdującym się w dowolnym miejscu, dzięki czemu możliwe staje się m.in. przeprowadzenie badania podmiotowego. Bardziej zaawansowane rozwiązania umożliwiają dokonywaną w czasie rzeczywistym wymianę informacji o stanie zdrowia pacjenta lub innych danych medycznych, które obejmują m.in. dane obrazowe, zapisy czynności serca czy dane osłuchowe, a także parametry biochemiczne, np. poziom stężenia glukozy oznaczany glukometrem przez pacjenta.