W pracy próbowano odpowiedzieć na pytanie, czy w obecnych czasach potrafimy skutecznie i bezpiecznie leczyć ból ostry. Przedstawiono standard organizacyjny opieki zdrowotnej w dziedzinie świadczeń zdrowotnych z zakresu rozpoznania, leczenia oraz monitorowania bólu. Zaprezentowano zalety terapii skojarzonej wynikające z dodania koanalgetyku. Ponadto scharakteryzowano wybrane leki stosowane w leczeniu bólu ostrego oraz omówiono najczęściej popełniane błędy w terapii przeciwbólowej.

Spośród najczęściej występujących w praktyce rodzajów bólu ostrego należy wymienić bóle głowy (w tym migrenowe), bóle zębów, bóle narządu ruchu (bóle krzyża, stawów krzyżowo-biodrowych, spojenia łonowego), bóle mięśni, bóle kolkowe (np. zastój moczu, kamica nerkowa lub pęcherzyk żółciowy). Kolejne bóle, z którymi pacjent zgłasza się do gabinetu lekarskiego, to bóle na tle zapalnym (np. dróg moczowych, schorzeń otolaryngologicznych) oraz grupa bólów w zakresie jamy brzusznej (choroba wrzodowa żołądka, dwunastnicy, zaparcia). Osobną grupę stanowią bóle ostre związane z zabiegami chirurgicznymi lub urazami (wypadki komunikacyjne, złamania, zwichnięcia). Wyróżnia się także bóle neuropatyczne, takie jak np. zespół cieśni nadgarstka.

W przypadku bólu ostrego, który jest następstwem urazów lub procesów chorobowych, takich jak np. ból zęba, trwający określony względnie krótki czas, pacjent bez konsultacji lekarskiej może zastosować lek przeciwbólowy dostępny bez recepty. Wybierając preparat, może odwołać się do własnych doświadczeń, jak też do zaleceń farmaceuty w aptece lub informacji z reklam telewizyjnych, internetowych oraz prasowych, dotyczących szerokiej gamy leków przeciwbólowych OTC.