2021-10-11 Artykuł

Łuszczyca jest przewlekłą, ogólnoustrojową chorobą zapalną, która dotyka ok. 0,7% dzieci. Większość choruje na łuszczycę o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu (zmiany skórne nie przekraczają 10% powierzchni ciała), dlatego najczęściej stosuje się leczenie zewnętrzne. Ponieważ dzieci nie są „małymi dorosłymi”, wymagają szczególnego postępowania. Wiele preparatów rutynowo stosowanych u pacjentów dorosłych nie jest zarejestrowanych u dzieci, co wymaga zastosowania poza wskazaniami rejestracyjnymi (off-label use). Niniejszy artykuł jest skierowany do wszystkich pediatrów i lekarzy rodzinnych opiekujących się dziećmi chorującymi na łuszczycę w celu wsparcia ich w codziennej praktyce klinicznej.

Podstawa leczenia łuszczycy u dzieci to leczenie miejscowe, które jest dostatecznie skuteczne u większości pacjentów oraz charakteryzuje się dobrym profilem bezpieczeństwa. W tym celu wykorzystywane są glikokortykosteroidy, cygnolina, analogi witaminy D3, inhibitory kalcyneuryny oraz preparaty keratolityczne. Nawet w przypadku leczenia zewnętrznego należy pamiętać o odmiennościach anatomicznych i fizjologicznych występujących u dzieci i związanych z tym konsekwencjach. Stosunek powierzchni ciała do masy ciała u dzieci jest ok. 2-3 razy większy niż u dorosłych, funkcja barierowa skóry u niemowląt i małych dzieci nie jest w pełni rozwinięta, a pielucha działa jak opatrunek okluzyjny. To wszystko powoduje większe wchłanianie substancji aktywnych i stwarza większe ryzyko niepożądanych (w tym ogólnoustrojowych) działań u dzieci.

Copyright © Medyk sp. z o.o