2021-09-29 Artykuł

Rozpoznanie rzadkiego, ale poważnego i potencjalnie śmiertelnego powikłania małopłytkowości zakrzepowej wywołanej szczepionką (VITT) wzbudziło obawy dotyczące bezpieczeństwa szczepionek COVID-19 i doprowadziło do ponownego rozważenia strategii szczepień. Częstość występowania powikłań VITT jest niska, 1:150 000 u biorców szczepionki ChAdOx1 (AstraZeneca) oraz 1:470 000 u biorców szczepionki Ad26.COV.2-S (Johnson & Johnson). Śmiertelność u osób z powikłaniami poszczepiennymi VITT  wynosiła 20% -30%. Dane te spowodowały wiele zastrzeżeń, a nawet paniki wśród ludności i społeczności medycznej. Wydarzenia te muszą być postrzegane poprzez obiektywną analizę faktów i kwestii strategii szczepień podczas tej pandemii COVID-19.

Aktualnie (lato/jesień 2021) w Europie stosowanych jest pięć szczepionek anty-COVID-19, z których trzy zostały skonstruowane jako wektorowe szczepionki adenowirusowe: ChAdOx1 (AstraZeneca), Ad26.COV.2-S (Johnson & Johnson), Gam-Covid-Vac (Sputnik V, Gamaleya Res. Inst.). W uproszczeniu, do szczepu adenowirusa dołączona jest informacja niezbędna do syntezy białka kolca wirusowego COVID-19-S (spike protein). Podanie człowiekowi jako szczepionki takiego konstruktu prowadzi do wytworzenia antygenu – białka kolca wirusowego COVID--19-S. Następnie, w reakcji układu immunologicznego człowieka, dochodzi do syntezy przeciwciał i pamięci immunologicznej przeciw temu antygenowi. Poszczepienne rzadkie reakcje, notowane 5–16 dni po zaszczepieniu wektorowymi szczepionkami adenowirusowymi ChAdOx1 i Ad26. COV.2, zostały określone jako immunologiczna trombocytopenia wywołana szczepionką VITT (vaccine-induced immune thrombotic thrombocytopenia).

 

Copyright © Medyk sp. z o.o