W Polsce rozpoznanie stwardnienia rozsianego (SM) wciąż stawiane jest zbyt późno, dlatego lekarze rodzinni powinni być wyczuleni na skargi, szczególnie młodych pacjentów, dotyczące różnych objawów neurologicznych. SM to choroba

ludzi młodych, rozpoczyna się najczęściej w wieku 20-30 lat.

Do potwierdzenia diagnozy potrzebne są charakterystyczne objawy kliniczne, czyli obiektywne objawy neurologiczne, wskazujące na co najmniej dwuogniskowe uszkodzenie układu nerwowego. Muszą się one pojawiać nawrotowo, w sekwencji czasowej, przedzielonej co najmniej miesięcznym okresem przerwy albo postępować minimum przez rok. Potwierdzeniem objawów klinicznych jest rezonans magnetyczny głowy i kręgosłupa. Jeżeli w badaniu rezonansowym znajdujemy typowe dla stwardnienia rozsianego ogniska demielinizacji, pozwala nam to postawić rozpoznanie.