2020-04-29 Artykuł

Osteoporoza jest postępującą układową chorobą szkieletu, która dotyka głównie populację osób starszych, a szczególnie kobiet po menopauzie. W patogenezie biorą udział miejscowe i układowe czynniki regulatorowe funkcji komórek kostnych, w tym zaburzenia mechanizmów transdukcji sygnału i zmiany receptorowe, a także niedobór estrogenów. Leczenie standardowe obejmuje modyfikację stylu życia oraz środki anaboliczne i hamujące resorpcję kości. Obecnie immunoterapia przeprowadzana jest z użyciem denosumabu, ludzkiego przeciwciała monoklonalnego wobec RANKL. Do leków biologicznych należą także przeciwciała przeciwko sklerostynie i przeciwciała przeciwko Dickkopf-1, jednak pozostają one ciągle w fazie testów.

Osteoporozą dotknięte jest nawet 40% kobiet rasy białej po menopauzie, a odsetek ten, z racji starzejącej się populacji, będzie w przyszłości wzrastał. Złamanie kręgosłupa lub szyjki kości udowej wymaga hospitalizacji. W konsekwencji 12-miesięczne ryzyko śmierci wzrasta nawet do 20%, gdyż z pobytem w szpitalu wiążą się różne komplikacje, do których należą choroby zakrzepowo-zatorowe z powodu unieruchomienia oraz szpitalne zapalenie płuc. Osteoporoza dotyka niemal dwukrotnie rzadziej mężczyzn niż kobiet – według Tabatabaei-Malazy i wsp. jest to odpowiednio 17% i 34%. Szacuje się, że do 2050 r. na świecie liczba złamań kości biodrowej wzrośnie o 310% u mężczyzn i 240% u kobiet w porównaniu do 1990 r.

Copyright © Medyk sp. z o.o