Ból – subiektywnie przykre oraz jednoznacznie negatywne wrażenie zmysłowe i emocjonalne powstające pod wpływem bodźców uszkadzających tkankę lub zagrażających jej uszkodzeniu albo opisywanym w kategoriach takiego uszkodzenia. Wśród licznych leków opioidowych przeciwbólowych znaczące miejsce zajmuje chlorowodorek tramadolu. W artykule przedstawiono charakterystykę tramadolu oraz jego zastosowania w terapii różnych rodzajów bólu.
Tramadol zaliczany jest do syntetycznych opioidowych leków przeciwbólowych o średniej sile działania. Lek ten to nieselektywny agonista receptorów: µ, δ, k, ze szczególnym pokrewieństwem do receptora µ. Tramadol w centralnym układzie nerwowym hamuje zwrotny wychwyt serotoniny i noradrenaliny. Taki wpływ na neuroprzekaźniki zmienia sposób odbierania bólu i tym samym poprawia właściwości przeciwbólowe leku. Tramadol dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Podany doustnie wykazuje ok. 5-krotnie słabsze działanie od morfiny podanej tą samą drogą, a podany pozajelitowo działa ok. 10-krotnie słabiej od morfiny podanej analogicznie. Po podaniu doustnym stężenie maksymalne osiągane jest po ok. 2 godzinach, przy czym efekt analgetyczny rozpoczyna się już po 15-30 minutach i utrzymuje do ok. 3-4 godzin.
- Jak często należy wykonywać kolonoskopię?
- Opieka koordynowana w POZ: interpretacja wyników echokardiografii
- Rola buprenorfiny w leczeniu bólu
- Wiedza lekarzy i studentów medycyny na temat diet roślinnych i możliwości ich zastosowania w terapii wybranych schorzeń
- Leczenie migreny w praktyce lekarza rodzinnego
- Migrena i miastenia – problemy pacjentów
- Żelazo dla kobiet w ciąży
- Zastosowanie diklofenaku w leczeniu wybranych jednostek chorobowych
- Schorzenia układu stomatognatycznego i błony śluzowej jamy ustnej w praktyce lekarza rodzinnego
- Ashwagandha i męczennica cielista w łagodzeniu stresu i napięcia nerwowego
