Unia Europejska zaleca stworzenie do 2016 r. sieci Breast Units w każdym kraju członkowskim. To specjalistyczne ośrodki umożliwiające kompleksowe leczenie raka piersi. W marcu 2014 r. Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia ogłosił projekt zarządzenia w tej sprawie i skierował go do konsultacji społecznych. W lipcu 2014 r. projekt został odwołany ze względu na wdrażanie pakietu onkologicznego. Federacja Stowarzyszeń AMAZONKI,  Polskie Amazonki - Ruch Społeczny oraz inne organizacje zrzeszające aktywne kobiety domagają się  wprowadzenia w Polsce unijnych zaleceń. Wystosowano  list otwarty zawierający apel o pomoc w rozwiązaniu tego problemu, skierowany do: Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, Marszałka Sejmu RP Radosława Sikorskiego, Marszałka Senatu RP Bogdana Borusewicza, Prezes Rady Ministrów RP Ewy Kopacz, Komisji Zdrowia Sejmu i Senatu oraz Ministra Zdrowia Bartosza Arłukowicza.

Rak piersi to najczęściej występujący nowotwór u kobiet, a liczba zachorowań zwiększy się w ciągu kolejnych dekad o ok. 2% rocznie. W Polsce w 1980 r. zdiagnozowano tylko 5100 zachorowań na raka piersi. W 2012 r. zachorowało już 17 000 kobiet. Ponad 5600 kobiet rocznie umiera w Polsce z tego powodu. Rak piersi jest pierwszą przyczyną zgonów kobiet przed 65. r.ż. Skuteczność leczenia raka piersi w Polsce jest o ok. 10% gorsza od średniego poziomu europejskiego i o ok. 15% gorsza od wyników leczenia w takich krajach jak Francja czy Szwecja. Oznacza to, że z powodu raka piersi każdego roku umiera w Polsce niepotrzebnie przynajmniej 1700 kobiet.

Od końca lat 90. ubiegłego wieku wiadomo, że właściwa organizacja sposobu leczenia raka piersi może podnieść skuteczność leczenia nawet o 10%. Najlepsze efekty w leczeniu raka piersi osiągają Breast Units (lub Breast Cancer Units), czyli wielodyscyplinarne ośrodki specjalizujące się w skoordynowanym leczeniu tego nowotworu. Koncepcja Breast Units zakłada jedność i koordynację całej ścieżki postępowania z chorą, od diagnostyki przez leczenie chirurgiczne, chemioterapię, radioterapię, rehabilitację, po leczenie paliatywne i wsparcie socjopsychologiczne. Ważne jest, aby chora mogła się leczyć jak najbliżej domu. Wszystkie usługi świadczone w Breast Units muszą odpowiadać określonym kryteriom jakościowym, m.in. takim jak: czas realizacji diagnostyki i terapii, skala doświadczenia i rodzaj personelu (np. minimum 100 operacji danego typu rocznie) oraz standardy postępowania klinicznego. Wszystkie kryteria jakościowe są stale monitorowane i poddawane cyklicznym audytom.

Breast Units są od 9 lat konsekwentnie i stanowczo zalecane przez Parlament Europejski i Komisję Europejską. 4 kolejne dokumenty (2 rezolucje PE: z 2003 r, i 2006 r.; oświadczenie pisemne PE z 2010 r. podpisane m.in. przez 41 polskich europosłów; raport Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy z lipca 2014 r.) zalecały stworzenie do 2016 r sieci Breast Units w każdym kraju europejskim.

„Fakt, że Breast Units gwarantują każdej kobiecie – niezależnie od jej miejsca zamieszkania – taką samą, możliwie najwyższą jakość opieki ma ogromne znaczenie dla wyników leczenia. Ta jakość musi być cały czas monitorowana i potwierdzana w cyklicznych audytach” – tłumaczy
prof. dr hab. Tadeusz Pieńkowski, prezes Polskiego Towarzystwa do Badań nad Rakiem Piersi.

Jak można przeczytać w raporcie pt. "Rak piersi w Polsce – leczenie to inwestycja" (Uczelnia Łazarskiego, Warszawa 2014) taka zmiana organizacji leczenia raka piersi może i powinna być potraktowana jako inwestycja przynosząca w przyszłości wymierne korzyści: „Wartość nowych rozwiązań organizacyjnych obejmujących diagnostykę i kompleksowe, skoordynowane leczenie oraz nowe opcje terapeutyczne powinna być oceniana w szerszym niż dotychczas ujęciu – uwzględniającym ich wpływ na życie chorych, na koszty systemu opieki społecznej i koszty pośrednie dla gospodarstw osób chorych i dla całej gospodarki. Uzyskana poprawa wyników leczenia będzie długofalową inwestycją w kobiety chore na raka piersi, które chcą i mogą ponownie żyć pełnowartościowo – pozostając aktywnymi w rodzinie, społeczeństwie i w pracy – generując dochód narodowy i ograniczając wydatki sektora finansów publicznych, związane z niezdolnością do pracy i pobieranymi zasiłkami lub rentą.”