W obliczu trwającej w Polsce epidemii koronawirusa SARS-CoV-2, której skutkiem jest przedłużający się stan powszechnej izolacji, pacjenci z chorobami przewlekłymi, w tym pacjenci z osteoporozą, przerywają niezbędną dla ich zdrowia terapię – często nieświadomie, rezygnując z kontynuowania leczenia, a często z powodu niemożności zrealizowania dotychczasowych zaleceń lekarskich. Szacuje się, że obecnie aż 80% pacjentów chorych na osteoporozę mogło zaniechać właściwego tj. cyklicznego, w ściśle określonym czasie, stosowania leku w formie iniekcji. Następstwa zdrowotne braku ciągłości terapii mogą być katastrofalne w skutkach.

Polskie Amazonki Ruch Społeczny, inicjator ogólnopolskiej kampanii społeczno-edukacyjnej Osteomisja, Misja Ratunkowa dla Kości, podejmuje pilne działania, aby przeciwdziałać tej sytuacji. Niepokój wzbudziły zgłaszane coraz częściej przez pacjentów i ich opiekunów trudności, związane z kontunuowaniem leczenia osteoporozy w obecnej sytuacji epidemicznej w Polsce.

Poszukujący pomocy podkreślają, że doświadczają obecnie wielu trudności z uzyskaniem informacji na temat leczenia w obecnym czasie, odwoływaniem wizyt w poradniach specjalistycznych, kłopotów w uzyskaniu recepty na kontynuację leczenia oraz związanych z realizacją e-recepty.  Sygnalizują też problemy w związku z ograniczeniami w korzystaniu z możliwości wizyty w gabinecie zabiegowym na podanie iniekcji leku.

Wszystkie te sygnały pozwoliły PARS z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, iż potrzeby pacjentów w tym zakresie pozostają niespełnione, a chorzy na osteoporozę w obliczu napotykanych kłopotów przerywają terapię, rezygnują z kontynuowania leczenia oraz, że skala tego problemu  niepokojąco wzrasta.

Wsparcie Polskim Amazonkom Ruchowi Społecznemu w działaniach edukacyjnych zadeklarowała dyrekcja Narodowego Instytutu Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji oraz Zespół Ekspertów ds. Osteoporozy, działający przy Narodowym Instytucie Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji. Osteoporoza jest przewlekłą, uogólnioną chorobą szkieletu, która przez wiele lat nie daje żadnych objawów klinicznych („cichy złodziej”), natomiast w fazie zawansowanej manifestuje się złamaniami. Biorąc pod uwagę starzenie się społeczeństwa i wzrost z wiekiem liczby złamań osteoporotycznych można stwierdzić, że osteoporoza stanowi poważny, narastający problem medyczny, ekonomiczny i społeczny. W Polsce w populacji po 50. roku życia aż 2,1 mln osób choruje na to schorzenie, z czego większą część stanowią kobiety – ok. 1,7 mln. Osteoporoza jest wyniszczającą i postępującą chorobą, zwiększającą ryzyko zgonu, dlatego wymaga leczenia. Celem leczenia w osteoporozie jest zapobieganie złamaniom kości: pierwszemu u osób, które nie doznały złamania (prewencja pierwotna), a następnemu u tych, u których już wystąpiło złamanie (prewencja wtórna). Osteoporoza, tak jak każda choroba przewlekła, wymaga nie tylko akceptacji długotrwałej terapii ale przestrzegania zasad leczenia tzn. stosowania się pacjenta do zaleceń lekarskich oraz zachowania ciągłości terapii. Nieprzestrzeganie zasad leczenia, brak ciągłości terapii skutkuje wzrostem ryzyka złamań i niesprawności funkcjonalnej, a także wzrostem śmiertelności w tej grupie pacjentów. Apeluję do wszystkich pacjentów z osteoporozą , którzy są w trakcie leczenia, aby w tym trudnym czasie pandemii koronawirusa nie przerywali zaleconej terapii, ponieważ taka decyzja może nieść za sobą poważne konsekwencje zagrażające ich zdrowiu, a w dalszej perspektywie życiu mówi – podkreśla prof. dr hab. n. med. Ewa Marcinowska-Suchowierska, Przewodnicząca Zespołu Ekspertów ds. Osteoporozy przy Narodowym Instytucie Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji.