Tegoroczny Światowy Dzień Cukrzycy nawiązuje bezpośrednio do rodziny, która jest ważnym elementem wsparcia w chorobie obok lekarza i pielęgniarki. Międzynarodowa Federacja Diabetologiczna (IDF), ustanawiając globalny motyw na lata 2018-2019, chce tym samym zwrócić uwagę opinii społecznej na rolę rodziny, która ma bezpośredni wpływ na życie chorego. Dlatego tegoroczny Światowy Dzień Cukrzycy w Polsce zainicjowany przez Polskie Towarzystwo Diabetologiczne odbywa się pod hasłem: „Cukrzyca  – w rodzinie siła!”

Przybywa pacjentów z cukrzycą typu 1, ale także coraz młodszych osób z cukrzycą typu 2 i nic nie wskazuje na to, aby ta tendencja mogła się zatrzymać. Jednocześnie należy pamiętać, że zachorowanie na cukrzycę to indywidualny problem każdego z diabetyków. Właśnie dlatego ważne jest, aby pacjent mógł mieć wsparcie zarówno od lekarzy różnych specjalizacji, pielęgniarki diabetologicznej i… najbliższych.

W życiu osoby ze zdiagnozowaną cukrzycą członkowie rodziny pełnią różne role: mentora, psychologa albo kucharza, który musi dokonać rewolucji na talerzach wszystkich domowników. Rodzina często podejmuje się roli „policjanta”, którego zadaniem jest kontrola prawidłowego stosowania terapii czy przypominania o niebezpiecznych dla zdrowia i życia powikłaniach.

Osoby z cukrzycą typu 2 bardzo często nie mają świadomości, że choroba się u nich rozwija. Brak widocznych objawów we wczesnym etapie choroby utrudnia bowiem jej skuteczne kontrolowanie. W zależności od momentu diagnozy może okazać się, że pacjent ma już niebezpieczne powikłania. Jak informuje Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), cukrzyca jest wykrywana w okresie nawet do 12 lat od momentu jej wystąpienia, a cukrzycy typu 2 można zapobiec tylko przez zmianę stylu życia: wprowadzenie aktywności fizycznej i modyfikację diety. Należy również wykonywać okresowe badania kontrolne, w tym dokonywać pomiaru glukozy we krwi, a można to zrobić w całej Polsce w sieci laboratoriów analiz medycznych. 

"Rodzina powinna wspierać pacjenta z cukrzycą w stosowaniu się do podstawowych zaleceń – właściwej diety, wysiłku fizycznego, poszukiwania motywacji do częstych pomiarów cukru glukometrem. Powinna także uświadamiać, że zachowanie zdrowia, uniknięcie powikłań – zawału mięśnia sercowego, udaru mózgu, niewydolności nerek, utraty wzroku – to także rzecz ważna dla bliskich pacjenta.  Pojęcie rodziny traktować należy też jako określenie, które dotyczy całego społeczeństwa. Rodzina, w istocie rzeczy, ma to do siebie, że pomaga tym, którzy tego potrzebują. Chorzy na cukrzycę to są dzielni ludzie. I oni sobie w życiu poradzą. Ale potrzebują trochę wsparcia. Społeczeństwo, czyli duża rodzina, także powinno myśleć, jak tego wsparcia udzielić, myśleć o tym w gremiach decydenckich, w ministerstwach i innych instytucjach oraz organizacjach. Bo w moim odczuciu nie jest ono jeszcze wystarczające. Niestety, nadal w porównaniu z innymi krajami, mamy pod tym względem jedne z najgorszych statystyk. Inwestycja w profilaktykę to zdrowsze społeczeństwo i mniejsze koszty leczenia powikłań cukrzycy" – mówi prof. Maciej Małecki, prezes Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, kierownik Katedry i Kliniki Chorób Metabolicznych CM UJ w Krakowie.