Elektrokardiograficzna (EKG) próba wysiłkowa jest badaniem, w którym określa się wpływ wysiłku fizycznego na samopoczucie pacjenta oraz zapis EKG. Test wysiłkowy może być wykonany przy użyciu różnych protokołów obciążenia. W przypadku badań wykonywanych na bieżni najczęściej stosuje się protokół Bruce’a lub zmodyfikowany protokół Bruce’a (stosowany u chorych mniej sprawnych oraz we wczesnych testach po zawale serca). Próbę wysiłkową uznaje się za elektrokardiograficznie dodatnią, gdy wystąpią poziome lub skośne do dołu obniżenia odcinków ST ≥ 1 mm albo uniesienia odcinków ST ≥ 1 mm w odprowadzeniach, w których nie występują patologiczne załamki Q lub zespoły QS.

W artykule przedstawiono właściwości chemiczne i strukturalne 17-β-estradiolu, jego fizjologiczne znaczenie, wpływ na procesy metaboliczne oraz zastosowania farmakologiczne. Opisano również możliwe zastosowania terapeutyczne 17-β-estradiolu, które znajdują się obecnie w fazie testów oraz charakterystykę produktów leczniczych zawierających w swoim składzie estradiol, które są dopuszczone do obrotu i stosowane na terenie Polski.

Nadciśnienie tętnicze jest jedną z głównych przyczyn przedwczesnej chorobowości i umieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych, ale skuteczność jego leczenia jest niewystarczająca zarówno w Polsce, jak i w innych krajach. Większość pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wymaga stosowania odpowiednio dobranych kombinacji leków hipotensyjnych, a istotną rolę w leczeniu nadciśnienia powinny odgrywać
preparaty złożone. W niniejszym artykule omówiono uzasadnienie i wskazania do skojarzonego leczenia hipotensyjnego, korzyści ze stosowania preparatów złożonych, a także rolę połączeń inhibitora enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) z diuretykiem w leczeniu skojarzonym na przykładzie kombinacji ramiprilu i hydrochlorotiazydu (HCTZ). Ramipril jest inhibitorem ACE o wartości dobrze udokumentowanej w licznych
próbach klinicznych, a HCTZ pozostaje lekiem alternatywnym w stosunku do indapamidu, jeżeli pacjent wymaga leczenia skojarzonego.