Znaczący odsetek pacjentów lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej oraz lekarzy rodzinnych stanowią osoby powyżej 65. r.ż. Pacjenci ci obarczeni są podwyższonym ryzykiem wystąpienia zaburzeń funkcji poznawczych. To właśnie lekarz podstawowej opieki zdrowotnej oraz lekarz rodzinny stanowią niezwykle ważne ogniwo we wstępnym rozpoznawaniu tych zaburzeń, ich różnicowaniu oraz w wyznaczeniu dalszego postępowania diagnostycznego i terapeutycznego. W artykule zaprezentowano podstawowe zasady i elementy procesu wstępnej diagnozy zaburzeń funkcji poznawczych z uwzględnieniem wywiadu od pacjenta, od osób bliskich oraz przesiewowej oceny funkcji poznawczych. Zaproponowano także algorytm postępowania diagnostycznego z uwzględnieniem konsultacji specjalistycznych, które służyć mają – w zależności od informacji uzyskanych z wywiadu oraz wyników badania przesiewowego – pogłębionej ocenie ogólnego stanu somatycznego, ocenie neurologicznej, czy też ocenie stanu psychicznego pacjenta, postawieniu rozpoznania i zaplanowaniu dalszego leczenia. Zaprezentowano 6 wybranych testów przesiewowych służących wstępnej ocenie funkcjonowania poznawczego, a wśród nich: Mini-Mental State Examination (MMSE), Test Rysowania Zegara (TRZ), Mini-Cog, Skalę Oceny Funkcji Poznawczych dla Lekarza Ogólnego (GPCOG), Montrealską Skalę Oceny Funkcji Poznawczych (MoCA) oraz Mini-Addenbrooke’s Cognitive Assessment (M-ACE). Skala GPCOG wydaje się narzędziem najlepiej przystosowanym do potrzeb lekarzy POZ oraz specjalistów medycyny rodzinnej, gdyż zawiera zarówno próby pozwalające na psychometryczną ocenę funkcjonowania poznawczego, jak i pytania do osoby bliskiej ujęte w formie krótkiego ustrukturyzowanego wywiadu.